In eerste instantie doet het denken aan een agressievere variant van (het oude) Metallica, gemixt met vleugjes Pantera en Machine Head. Vooral van laatstgenoemde band is te zeggen dat zanger Chad Troncale veel weg heeft Rob Flynn. In die manier dat hij een schreeuwerigere manier van zingen heeft. Echter, waar het bij Flynn soms al geforceerd overkomt, heeft Troncale hier meer mee te kampen. Daarnaast zijn er flarden hardcore te bespeuren, waarbij dat het meeste weg heeft van bands als Madball of Sick Of It All. Alles wordt gehaald uit de vele invloeden, maar dat de band nijdig is, staat als een paal boven water.
Wat ze heel goed doen is verwachtingen omkeren, iets wat openende titeltrack al meteen doet. Zo begint het met een melodisch kalm intro en in true metal-style komen hier de snoeiharde gitaren doorheen. Nu is dat niet zo bijzonder, Metallica’s ‘Battery’ deed dit al jaren geleden, maar dat ze deze climax laten overgaan op een hardcore stompend loopje is dat wel. En van dat soort twists zit het album vol; sommige pakken goed uit, andere iets minder.
Die momenten die bijvoorbeeld niet goed uitpakken zijn de twee muzikale intermezzo’s, waarvan ‘The Anvil’s Ring’ wel heel erg kerstig aan doet. De tweede, ‘Dreadful Perception’, is heel vreemd geplaatst. Het is geen aanvulling of intro op een ander nummer en doet niet meer dan even wat spierballen op gitaar demonstreren. ‘Ravage’ opvolgend, scheurt dit intermezzo dan meteen vanaf het begin door midden met een Slayeresque riff en zodoende gaan we weer verder waar we gebleven zijn. En je verwacht het niet, maar te midden van de guitardriven mayhem van ‘Sheep May Unsafely Graze’ weten ze er nog een cowbell in te slingeren. Een twist die dus goed uitpakt.
‘(Refuse To Be) Bound By Chains’ begint op zogenaamde misleidende wijze met een akoestische intro, waarna al snel het tempo opgevoerd wordt. Het nummer eindigt met een hardcore foot stomp die met hetzelfde gemak geschreven had kunnen zijn door het eerdergenoemde Madball. Bijzondere track is de afsluiter ‘Exhalation Of Decay’ dat met een dreigend monnikengezang opent en steeds steviger en sneller wordt naarmate het vordert. Ze krijgen het zelfs zo ver om een bas-solo te implementeren. Red Death spreekt alle invloeden goed aan op Sickness Divine en weet dit ook op verrassende wijze over te brengen, zonder in clichés te vervallen.
Blood Incantation - Hidden History Of The Human RaceDe Verenigde Staten blijken telkens weer een goede bron voor deathmetal te...
Le Corbeau - IV - Spider Bridge, V - C`s Theme, VI-Sun Creeps Up... Le Corbeau is een Noors muziekcollectief waarvan Oystein Sandsdalen de...