2019-12-11
Begin dit jaar schreven we nog dat Starcrawler werd omschreven als ”The next best thing from Los Angeles.”. Dat zijn altijd van die uitspraken waarbij er bij ondergetekende een buslading scepsis opborrelt. Maar goed, Ryan Adams zal niet voor niets je debuutplaat willen produceren en als je na het SXSW showcase festival, mede door je podiumpresentatie met bloedspuwende frontvrouw en al, de tongen los weet te maken, dan doe je iets goed. Waar het kwartet onder aanvoering van zangeres Arrow de Wilde op het debuutalbum Starcrawler werd omschreven als een mengeling van Ozzy Osbourne en The Runaways, horen we op Devour You een gevaarlijk energieke, springerige indierockband die eerder als mengeling van Nirvana en The Breeders klinkt. Het viertal ontwikkelt zich snel en lijkt goed te weten wat het wil, want zoals Nirvana de grunge naar het grote publiek bracht met een rauw geluid met een ijzersterke hook, zo komt ook Starcrawlers voor de dag met een rammelend, punkachtig bandgeluid waarbij de hooks sterk zijn. De logge sound van het debuut, al hintte ‘Full Of Pride’ al richting Nirvana, is in ieder geval over boord gegooid. Daar helpt ook de productie van Nick Laurey (Nick Cave, Yeah Yeah Yeahs) bij, die het op ‘Hollywood Ending’ na, van Ryan Adams heeft overgenomen. De drums klinken in ieder geval een stuk frisser dan ten tijde van het debuut.
Dat alles zorgt voor een uitermate vermakelijke plaat die uitnodigt om Starcrawler live te gaan ervaren. Starcrawler klinkt lekker energiek en mede doordat de dertien songs strak op elkaar zijn geplakt, heeft het album een enorme vaart. Terwijl het tempo van de songs onderling toch flink verschilt. Zo is ‘Toy Teenager’ een punkrocker die er in een minuut doorheen wordt gejaagd, terwijl het dreigende ‘She Gets Around’, zonder aan felheid in te boeten, juist een stapje terug doet. Op het slepende ‘Born Asleep’, gaat het zelfs nog een stapje terug en ook het felle randje is daar verdwenen. Je zou het tussen het werk van Starcrawler zelfs haast lieflijk noemen. Fascinerend is de track, die wat doet denken aan ‘Tears’ van het debuutalbum, wel. Maar precies als je op de vijf minuten durende track de diepte in gaat, knalt de band met ‘Tanktop’ in iets meer dan een minuut weer een uptempo punkrocker op je af. Het is exemplarisch voor het album dat met opener ‘Lizzy’ je volledig van de stoel blaast, om je vervolgens met lompe rocker ‘Bet My Brains’ brutaal weer een andere hoek van de kamer in te schoppen.
Natuurlijk kunnen we afsluiten met een aantal open deuren en dooddoeners als; er is op Devour You weinig nieuws onder de zon, of; Starcrawler grijpt terug naar rock uit de jaren zeventig en tachtig. Dat klopt ook best, maar wat Starcrawler vooral doet, is een ontzettend lekkere plaat afleveren die je met alle liefde op repeat zet. Het is even wachten tot de band Nederland weer aan doet, maar willen we bij deze alvast een kaartje reserveren.
Esther van Hees - Gelukkig ZijnDit is andere koek, is de eerste reactie bij het horen van het nieuwe album...
Maarten Heijmans - Ramses 1 december 2019, was het tien jaar geleden dat Ramses Shaffy overleed. Velen...