In beide hoofdsteden kreeg zij de gelegenheid om verschillende productietechnieken onder de knie te krijgen. Het duurde dan ook niet lang voordat zij haar eerste solowerk You Know What’s It Like [2016] op het Blackest Ever Black platenlabel uitbracht. Doordat de DIY aanpak haar wel lag, nam ze de stap om haar tweede soloalbum uit te brengen op haar eigen label: Kallista, vernoemd naar haar geboortestreek.
Op Look Up Sharp vindt je ambient, postpunk en elektronica in een minimalistische setting. Haar typisch, dromerige stem wordt ondersteund door monotone baslijnen, synthesizers en overstemde gitaren. Gezongen nummers worden afgewisseld met instrumentale intermezzo’s, die niet zouden misstaan in een film van David Lynch. Hoe mooi ‘Hype Sleep’ en ‘Heart Of Heart’ ook op het album passen, het is het lijzige stemgeluid van Dal Forno dat het album draagt.
Door haar unieke vocalen blijven nummers als ‘Don’t Follow Me’, ‘I’m Concious’ en ‘Push On’ het meest hangen. Het is de eerder uitgebrachte single ‘So Much Better’ die vooral indruk maakt. Het nummer verwoordt de bittere nasmaak van een stukgelopen relatie uitstekend en zij spaart haar oude liefde geenszins. Sterker nog: “I am happy that you’re still the same and I am so much better” is nog vrij mild vergeleken bij de rest van de tekst.
De muzikale omzwervingen van Dal Forno deden haar realiseren dat zij het beste gedijt in een DIY setting, waar zij zelf alle instrumenten bespeelt en de productie in eigen handen houdt. Er zijn maar weinig artiesten die minimalisme zo groots kunnen laten klinken als zij dat doet op haar tweede album.
Little Scream - Speed Queen Little Scream is de artiestennaam van Laurel Sprengelmeyer. Zij is...
Shhe - Shhe Su Shaw verklaart de panda uitgestorven. Haar alter ego Panda Su wel te...