2020-01-16
Mose Allison is een muziekpioneer die, met zijn interpretatie van de blues en jazz, verschillende artiesten in de jaren zestig en zeventig inspireerde. Denk hierbij aan John Mayall and the Bluesbreakers, Georgie Fame, The Who en Van Morrison, die in 1996 met Tell Me Something zelf nog met een eigen eerbetoon kwam. Ook Herman Brood was een dusdanig groot fan, dat hij niet alleen nummers van Allison opnam, maar dat hij zijn band Wild Romance naar een songtekst van hem vernoemde (“I lost my mind in a wild romance” van ‘Lost Mind’). Met If You’re Going To The City: A Tribute To Mose Allison komen andere artiesten aan bod om hun favoriete nummers te vertolken. Mose Allison groeide op in de Mississippi Delta met muziek van onder andere Louis Armstrong en Duke Ellington. Hij leerde zichzelf trompet en piano spelen en werkte in het clubcircuit in het zuiden van de Verenigde Staten, voordat hij naar New York vertrok om zich in 1956 in de bebop te storten. Kort nadat hij met onder andere Stan Getz en Gerry Mulligan mocht spelen, kreeg hij de kans om in 1957 zijn eerste album op te nemen. In de meer dan twintig albums die volgen laat hij een distinctieve manier van pianospelen horen, al dan niet gepaard gaande met zijn cynische, humoristische teksten. Drie jaar na zijn overlijden horen we op deze hommage dat deze teksten nog steeds heden ten dage relevant zijn.
Dat geldt niet alleen voor het anti-oorlogsnummer ‘Everybody’s Crying Mercy’, wat hier live door Bonnie Raitt wordt uitgevoerd, maar ook voor meerdere, wat minder politiek getinte nummers. De elektronische versie bijvoorbeeld van ‘If You’re Going To The City’ is subliem. Wie verzint het nu om Iggy Pop de tekst “Don’t take money from a woman or mess around with dope” te laten zingen? Hij houdt het dan ook niet droog.
Het zijn verder vooral de uitvoeringen van Loudon Wainwright III, die met “Ever since the world ended, I don’t go out as much” als beginzin het origineel (‘Ever Since The World Ended’) weer eigentijds maakt en Fiona Apple die met de Tippo All Stars ‘My Molecular Structure’ een juweeltje aflevert.
Gelukkig is er nog veel meer moois: Frank Black met ‘Numbers On Paper’ is prachtig, maar het zijn de vertolkingen van Ben Harper en Charlie Musselwhite op ‘Nightclub’, Dave en Phil Alvin op ‘Wild Man On The Loose’ en de gelegenheidsformatie Anything Mose! Met Richard Julian en John Chin met ‘The Way Of The World’ die erboven uit steken. Er zijn uitvoeringen bij die niet geheel uit de verf komen: Taj Mahal blijft te geforceerd bij het origineel van ‘Your Mind Is On Vacation’. Jammer, aangezien de tekst “Your mind is on vacation, but your mouth is working overtime” zo klassiek is, dat er zelfs T-shirts van worden verkocht!
Dochter Amy en zoon John hebben met dit album niet alleen hun vader’s muziek weer in de belangstelling weten te brengen; de opbrengst hiervan gaat naar non-profit organisatie Sweet Relief die muzikanten in nood steunt. Maar eigenlijk zijn wij de grote winnaars: zo veel mooie muziek, uitgevoerd door zulke goede artiesten die er hoorbaar zo veel plezier aan beleven, kom je niet vaak tegen. Genieten!
The Pictish Trail - Thumb WorldJohnny Lynch is een muzikant en indie-labelbaas, woonachtig op het Schotse...
Cold War Kids - New Age Norms 1 De Californische band Cold War Kids debuteerde in 2006 met het ijzersterke...