2020-02-25
Alex Cronnan is de echte naam die schuilgaat achter de artiestennaam Mura Masa: een 23-jarige producer, songwriter, multi-instrumentalist én nu ook leadzanger van zijn tweede album R.Y.C. (Raw Youth College). Zijn debuutalbum Mura Masa kwam denderend binnen en werd, genomineerd voor twee grammy’s: Best Dance/Electronic Album en Best Recording Package, zo de eerste artiest die zowel als muzikant als creative director werd genomineerd. Ook won hij een grammy voor zijn remix van Haim’s ‘Waling Away’. Met zo’n succesvol eerste album is het altijd de vraag of dat succes geëvenaard zal worden, maar R.Y.C. stelt niet teleur: het is een sfeervolle en afwisselende plaat. Geen nummer is hetzelfde, we horen verschillende stijlen en technieken. Hij put duidelijk uit meerdere inspiratiebronnen en raakt meerdere kanten van het electro spectrum, geheel op zijn eigen manier. Er zijn indie-invloeden terug te horen bij ‘vicarious living anthem’ (wat af en toe ook erg aan new wave ‘Dancing With Myself’ van Billy Idol doet denken), maar vooral een algeheel jaren negentig gevoel - wat zou moeten kloppen als het naar eigen zeggen de nostalgie naar zijn eigen jeugd weerspiegelt. Het openingsnummer ‘Raw Youth College’ heeft een minimalistisch begin en een haast magische opbouw. Ook zijn er veel abrupte, interessante overgangen te horen, zoals bij ‘In My Mind’, waar de bas er echt in knalt – live succes gegarandeerd. En dan is daar ‘a meeting at an oak tree’ met Ned Green, bijna halverwege de plaat ineens een gesproken verhaal op muziek dat zowel poëtisch als vol humor is.
Zijn prettige stemgeluid is een verrassing, want waar hij op zijn debuutalbum de rol van leadzanger niet op zich nam, doet hij dat nu wel en succesvol. Eén van de technieken die hij gebruikt is het vervormen van zijn stem en waar dat eerst prikkelt, wordt het op den duur storend: het is te veel. Ook wordt Mura Masa op deze plaat vergezeld door meerdere zangeressen, waarbij de ene samenwerking meer geslaagd is dan het andere. De duetten ‘Today’ met Tirzah en ‘Teenager Headache Dreams’ met Ellie Rowsel van Wolf Alice zijn heel atmosferisch en dromerig en de combinatie van hun stemmen werkt versterkend, waar bij ‘I Don’t Think I Can Do This Again’ het typische geluid van Clairo afdoet aan de wereld die Mura Masa tot dan toe heeft gecreëerd. Zijn eigen stemgeluid is karakteristiek en sfeervol en past beter bij de muziek die hij maakt. Alhoewel ‘Live Like We’re Dancing’ met Georgia als een prima zomerhitje voor aan de andere kant van de wereld door kan.
Mura Masa heeft met R.Y.C. een uniek en intrigerend album neergezet, dat ook nog eens heel lekker is om naar te luisteren. Het is gevarieerd door een gebruik van meerdere stijlen en technieken, met als enige kanttekening dat er soms iets te veel van het goede is: te veel distortion, te veel verschillende stemmen, maar het maakt hoe dan ook hongerig naar meer!
John Moreland - LP5In de recensie over Colter Wall`s Songs Of The Plains schreef...
Pet Shop Boys - Hotspot Hotspot is het veertiende album van de Pet Shop Boys . Of moeten we de...