RECENSIE: Pinegrove - Marigold

Pinegrove
recensie cijfer 2020-03-31 Pinegrove is een band uit de Verenigde Staten (New Jersey) die de muzikale leegte tussen de alt-country en emo heeft ingevuld. Zij staan bekend om hun sympathieke voorkomen tijdens concerten en de kwetsbaarheid die zij in hun nummers leggen. Dat heeft hen een alsmaar groeiende fanbase opgeleverd. Deze fans noemen zichzelf de "Pinenuts" en zijn veelal herkenbaar aan een tatoeage die op de cover van Cardinal, het succesvolle tweede album van de band, staat. Maar hoe moeilijk wordt het als bandleider en zanger Evan Stephens Hall wordt aangeklaagd door een lid van hun tourgezelschap? Zij beweert met hem in een impliciete, manipulatieve relatie geraakt te zijn en verwijt hem van verbale seksuele dwang. Het resulteerde in een open, ietwat warrige post van de zanger op Facebook. Voor de band betekende dit een jaar ertussen uit, zodat Hall zich kon laten behandelen. Dit was zo overeengekomen met het slachtoffer, die ook bepaalde wanneer hun eerder opgenomen derde album, Skylight, mocht worden uitgebracht.

Nu is er Marigold, hun vierde album, dat uitkomt na twee jaar van bezinning en therapie en wel op het Britse Rough Trade label. Wie nu een bedachtzame en gevoelige Hall zou verwachten, komt bedrogen uit: hij geeft eerder aan het slachtoffer te zijn van een situatie, dan dat hij zich schuldig voelt. Zoals hij ons toezingt in opener ‘Dotted Line’: “I don’t know how, but I’m thinking it’ll all work out”.

De band is in essentie weinig veranderd: jeugdvriend Zack Levine op drums, diens jongere broer Nick op gitaar/pedal steel, Josh Marré op gitaar, Sam Skinner op guitar en banjo en Nandi Rose Plunkett op synthesizer en achtergrondzang. Daarnaast nemen ook de vaders van de jeugdvrienden een gastrolletje voor hun rekening. Dat betekent dat het album klinkt zoals je zou verwachten van de band, al is de charme van hun eerdere werk verdwenen. Soms klinken de teksten (te) zwaar door, zoals in ‘Phase’: “When I’m looking for resolution, but there is wreckage everywhere I look”. Het zijn nummers als ‘The Alarmist’ en vooral ‘Moment’ die het album dragen en ons een band laten horen die nog steeds goed in elkaar zit. De prachtige instrumentatie in de afsluiter ‘Marigold’ geeft daarbij het album een passend einde.

Het is lastig om de songteksten van dit album niet in verband te brengen met die situatie. Er is veel gebeurd en terwijl dit niet wordt gebagatelliseerd, laat de band wel horen hiermee om te kunnen gaan. Een ding is zeker: de kwetsbare, zachtaardige zanger van de eerste drie albums, welke menigeen troost kon bieden met zijn teksten, is ter ziele gegaan. Hopelijk geven de fans hem een tweede kans.
Recensent:Hendrik Goos Artiest:Pinegrove Label:Rough Trade Records
Cover Bonny Light Horseman - Bonny Light Horseman

Bonny Light Horseman - Bonny Light Horseman Bonny Light Horseman is een gelegenheidsformatie van zangeres Anaïs...

Cover Terry Allen And The Panhandle Mystery Band - Just Like Moby Dick

Terry Allen And The Panhandle Mystery Band - Just Like Moby Dick Terry Allen is zo’n singer-songwriter die zich met de grote country en...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT