The Cinematic Orchestra lijkt op de wat commerciëlere, minder experimentele toer te zijn gegaan. Toch zou het afschuiven op “commercieel” een te negatieve beoordeling zijn: Het nummer ‘Prelude’ gaf mij kippenvel en is niet geschikt voor een enorm publiek. Het door strijkers gevulde, Godspeed You Black Emperor-achtige nummer (zonder bijpassende extremisten-praat) heeft een interessant thema dat vernieuwend doorwerkt in het volgende nummer ‘As The Stars Fall’. Het nummer zou niet misstaan op een begrafenis. Ook de titeltrack ‘Ma Fleur’ geeft sprankjes hoop en ontsnapt aan de melodramatische tendens van de rest van de plaat.
De mooie combinatie van instrumenten bespeeld door vakkundige muzikanten levert een dramatische, soms lichtelijk moedeloze plaat op, die door snobisten zeker gewaardeerd wordt. De tweede helft van het album is vernieuwender en sluit goed aan op de vorige twee albums van deze band. Een omschrijving zou kunnen zijn: aanhoudend atmosferisch, hoogtepuntloos maar uitdijend. Het album is meer herfstachtig dan zomers. Het is er één die je op speciale momenten opzet, maar op andere momenten liever niet hoort. En nou maar wachten op een filmmaker die deze plaat als achtergrondmuziek gaat gebruiken.
Mumm-Ra - These Things Move in ThreesBij de bandnaam begin je al licht je twijfels te krijgen. Mumm-Ra ? Is dit...
Aux Raus - This is how this works Gabberpunk? Ja, gabberpunk! En ondanks dat de naam vrij Duits doet vermoeden...