Con Alma opent met het (moderne) jazz kenmerkende freaken, in dit geval op piano, maar het gehaaste gevoel dat het oplevert, ebt snel weg en maakt plaats voor een prettig luisterende plaat. De naam van het album doet de plaat meer dan eer aan: er wordt ‘met ziel’ gespeeld. We horen warme en soepele jazz, die regelmatig de pan uit swingt. De kenmerkende Zuid-Amerikaanse ritmes zijn volop aanwezig in het spel van alle drie de muzikanten. Een symbiose heeft zich voltrokken die leidt tot een verrukkelijke samenkomst van klanken. De piano mag dan wel de overhand hebben, er wordt voldoende ruimte aan alle drie geboden om te soleren; solo’s die samenkomen tot een groter geheel.
Er is niet één nummer dat er specifiek uitspringt of één solo, maar dat is juist ook de kracht van deze plaat: het is echt een geheel. De nummers lopen naadloos in elkaar over, maar hebben wel een eigen karakter, een eigen richting. Opvallend is de scherpe productie waardoor alle drie de instrumenten even goed hoorbaar zijn.
Los van de muziek, maar wel noemenswaardig, is het schitterende, dromerige artwork op de omslag, gemaakt door de schilder Maurice Cheval, een kunstschilder uit Florida.
Soms valt er niet veel meer te zeggen, less is more: simpelweg een steengoede plaat.
Schëppe Siwen - Wat BleiftDe bijdrage van Luxemburg aan de popgeschiedenis blijft grotendeels beperkt...
Destroyer - Have We Met “Het mooie aan Destroyer is dat een volgende plaat zomaar weer een...