2020-03-19
Melodieuze deathmetal lijkt al sinds jaar en dag het domein van Zweedse en Finse bands. Wanneer je dan ook nietsvermoedend Severance Of Serenity van Nephylim in je cd speler zou stoppen, weet je het waarschijnlijk zeker; deze heren komen uit Göteborg, Stockholm of Helsinki. Niets is echter minder waar, Nephylim komt gewoon uit Den Bosch en Apeldoorn. Hartstikke Nederlands dus en daar mogen we dan ook best trots op zijn want de band heeft een debuut afgeleverd waar je U tegen zegt.Dat dit album er überhaupt is gekomen mag ook nog eens een wonder heten. Na de oprichting in 2015 en het uitbrengen van een debuut EP, volgde interne strubbelingen en de band stopte alweer in 2016. Twee jaar later besloten zanger/gitarist Kevin van Geffen en drummer Martijn Paauwe de band nieuw leven in te blazen. Ook nu sloeg het noodlot toe: net toegetreden frontman Cezary van der Veen kwam ten gevolge van een noodlottige woningbrand om het leven, zodat de band weer een viertal werd. Inmiddels is de positie van zanger weer opgevuld door Tijn Bosters die overigens nog niet op het album is te horen. De grunts worden verzorgd door Kevin van Geffen die dat overigens zeer verdienstelijk doet.
Het noodlot heeft Nephylim wel geïnspireerd om een album te maken waar Van der Veen trots op zou zijn geweest. Het mooie eerbetoon aan Cezary van der veen achterop het boekje past prachtig bij de melodieuze, en bij vlagen flink melancholieke, metal. Het doet dan ook zeer regelmatig denken aan bands als Dark Tranquility en Insomnium zonder deze bands direct te kopiëren. Daarnaast is amper te horen dat dit een eigen beheer productie is, zo goed is het geluid. Koppel dit gegeven aan tien prima composities en je weet dat Severance Of Serenity een album is voor fijnproevers.
Na een plechtstatig intro met de titel ‘Reminescence’ volgt het snelle ‘Forsaken’ dat gezegend is met prachtige riffs en een akoestisch einde dat direct overgaat in het veel loggere en zeer afwisselende ‘Vanguish The Sepsis’ dat ook weer een fijn akoestisch intermezzo kent. Het gitaarwerk in ‘Aftermath’ en ‘Dust Veiled Sky’ doet soms een beetje denken aan het heerlijke gejank dat we van Paradise Lost kennen.
Dat tekstueel de geest van Cezary van der Veen nog flink rondwaart is geen wonder; sla de teksten van ‘Eye Of The Storm’ en ‘Remembrance’ er maar eens op na. Deze melancholieke tracks zijn de plechtstatige slotakkoorden van een album waarvan het maken ongetwijfeld een flinke therapeutische waarde voor de band heeft gehad. Verlies en verdriet levert heel vaak de beste muziek op. Severance Of Serenity is daarvan het ultieme bewijs.
At First - DeadlineZoals ze het zelf omschrijven, zoekt het Bredase At First graag de grenzen...
Bombay Bicycle Club - Everything Else Has Gone Wrong De Britse heren van Bombay Bicycle Club vormen al vijftien jaar een band....