2007-06-14
Na vorig jaar het met loftuitingen overladen What The Toll Tells te hebben uitgebracht, staat er voor september weer een volledig album klaar om uit te brengen. In de tussentijd brengen de twee heren van Two Gallants een akoestische EP uit om de tijd te vullen en misschien ook wel om de akoestische kant van de band verder te benadrukken. Het resultaat: The Scenery Of Farewell.Op What The Toll Tells ging Two Gallants verder op de weg die het duo was ingeslagen met het debuut The Throes. Een mix van country, folk, blues en garagerock en dat overgoten met een saus naar eigen recept. Binnen de beperkingen van alleen gitaar en drums steeg Two Gallants bij vlagen naar grote hoogten. De teksten zijn hele verhalen die bijna literaire kwaliteiten herbergen. De snerpende stem van Adam Stephens klinkt alsof hij door de duivel op de hielen gezeten wordt. De muzikale omlijsting is altijd dynamisch, explosief en afwisselend.
De teksten zijn ook op deze EP weer ongemeen goed. Dit keer handelen ze vooral over het leven on the road en alle overpeinzingen die je dan kunt hebben. Alle nummers zijn dan ook geschreven ten tijden van de zeer intensieve tour naar aanleiding van het laatste album. In opener ‘Seems Like Home To Me’ zingt Stephens: ”But there is something over the hills you know I gotta see, and I been gone so long it seems like home to me”.
De muzikale omlijsting is hetgeen met name verschilt van de twee vorige albums. Alleen de akoestische gitaar en mondharp van Stephens en de drums van Tyson Vogel doen hun werk, een enkele keer aangevuld met een cello, viool of contrabas. Dit levert uiterst breekbare, maar ook o zo mooie liedjes op. Het eerdergenoemde ‘Seems Like Home To Me’ en ook ‘Faithless Loyalties’ kunnen absoluut worden bijgezet in de schatkamer met Two Gallants pareltjes en passen prima in de lijn van eerder werk als ‘Crow Jane’ of ‘Steady Rollin’’. De akoestische omlijsting past deze nummers ook perfect. De hele EP mist echter ook een beetje de explosiviteit en dynamiek van de eerdere albums. Maar dit mag de pret zeer zeker niet drukken, want puurder en eerlijker hoor je liedjes niet vaak vertolkt worden.
Deze EP bevestigt nog maar eens dat Two Gallants nog één van de best bewaarde geheimen in de muziek is. De Belgische festivals Dour en Pukkelpop zette Two Gallants al op het affiche voor de editie van dit jaar en misschien dat Lowlands nog gaat volgen. Een echte doorbraak zou het gevolg kunnen zijn en dat zou dit duo absoluut verdienen.
Happy Mondays - Uncle DysfunktionalDe trouwe Happy Mondays -fan is inmiddels wel een dik gesettelde dertiger....
Mumm-Ra - These Things Move in Threes Bij de bandnaam begin je al licht je twijfels te krijgen. Mumm-Ra ? Is dit...