Landry doet hierop denken aan de grote giganten uit country en folk. Invloeden komen van Tom Waits, Leonard Cohen en Kris Kristofferson. Alle nummers op Skeleton At The Banquet zijn donker. Tegelijkertijd zijn het sfeervol gearrangeerde liedjes. ‘Nobody’s Coming’ is een typisch Leonard Cohen nummer. Landry draagt zijn teksten kalmpjes voor en de zacht klinkende viool op de achtergrond geeft het liedje een Oost-Europees gevoel mee. Ook ‘The Refuge Of Your Arms’ doet enigszins aan Leonard Cohen denken, al komt het alleen door het vertraagde jazz effect. Het klinkt als geïnspireerd door de snelle jazz van de periode tussen WOI en WOII in. Alleen dan vastlopend op de grammofoonspeler. ‘Angeline’ kent met haar mondharmonica introductie een stevige knipoog naar Bob Dylan. Daarna pakt Landry een vleug van de periode van Dylan & The Band aangevuld met het catchy gevoel van de Old Crow Medicine Show. Het resultaat is een nummer dat voelt als een oude, vergeten zeemansmeezinger.
Gill Landry is een veelzijdige muzikant. Hij voelt zich net zo goed thuis bij de energieke country van de Old Crow Medicine Show als bij country en donkere folk. Dat laatste genre staat centraal op Skeleton At The Banquet. Daarmee sluit de plaat goed aan op de voorganger. Het is een genre dat Landry goed beheerst en Skeleton At The Banquet is een perfecte plaat om lekker melancholisch met een glas alcohol te mijmeren.
Hein Augustijn - BraboMundoMet BraboMundo maakt de Brabantse Hein Augustijn een zeer aangename...
Izakaya Heartbeat - Subterranean Sunset Subterranean Sunset heet het derde album van Izakay Heartbeat dat in 2010...