2020-07-01
Je kunt het proberen te negeren, of er volledig in duiken, liefdesverdriet. De Nederlandse zanger Martijn Smits, Benedict, koos voor dit laatste, liet het over zich heen komen en een muzikaal vruchtbare periode volgde. Er werden vijftig nummers geschreven die samen met vriend Mart Jeninga getransformeerd werden tot zo’n vijfentwintig demo’s waarvan er uiteindelijk tien op het zeer persoonlijke en melancholische debuutalbum You Can Tell Me Nothing That I Should terecht zijn gekomen, waarmee Benedict zowel airplay op de grotere Nederlandse radiozenders wist te verkrijgen als een plek binnen de Popronde selectie.Benedict heeft zich op dit album ontpopt tot een ware verhalenverteller. Het proces van het zowel willen aantrekken als afstoten na een relatiebreuk, heen en weer geslingerd worden tussen afkeer en verdriet is voelbaar aanwezig op ‘Stay’. Het verbranden van foto’s en het zien van een kans voor hen beiden, gaat in deze track naadloos in elkaar over. Muzikaal zijn de nummers van Benedict weliswaar rijk gearrangeerd, toch behouden alle nummers een sobere maar elegante sound, passend bij de bezongen thema’s. Strijkers, blazers, een piano, het is op ieder nummer aanwezig. Toch is het Smits zijn warme, diepe stem, en daarmee zijn verhaal, die de boventoon voert. Zelfs op de momenten waar de drums , en later de blazers dikker aangezet worden zoals op ‘Finish The Wine’.
Een gebroken hart is uiteindelijk niet het enige leed dat op dit album terecht is gekomen. Smits werd zo’n eenentwintig jaar geleden slachtoffer van zinloos geweld, een trauma dat centraal staat op zowel het nummer ‘Mistaken For’ waar hij over de beruchte avond zingt: ”I’ve been mistaken for someone else’s friend, you see”“one night changed all of us” en “we got our scars when we were young”, over de nasleep van deze alles veranderende avond.
You Can Tell Me Nothing That I Should is weliswaar gebouwd rondom trauma en leed, en daardoor een kwetsbare en persoonlijke plaat, desondanks overheerst er ook een warm gevoel. En dat is precies wat het zo’n ontzettend sterk debuut maakt. Geen opsmuk, het leed wordt niet verbloemd, het is puur, eerlijk, het is kwetsbaar en persoonlijk. En dat Smits dat op een debuutalbum volledig aandurft, is bewonderingswaardig en heeft tot een waar pareltje geleid.
Ella van der Woude - Solo PianoDe Zwitsers-Nederlandse Ella van der Woude is van vele markten thuis: zo...
Bonded - Rest In Violence Soms kan het leven zo eenvoudig zijn. Gewoon tien songs met kop en staart en...