2020-04-04
Met een gitaar en een koffer trekt de Australische Stu Larsen al jaren de hele wereld over. In 2009 heeft hij zijn EP The Black Tree uitgebracht. Na met Passenger getourd te hebben, verschijnt in 2014 Vagabond. Weer drie jaar later komt Resolute uit. Nu is het tijd voor Marigold. Dit vierde album is vernoemd naar de goudsbloem, een eenjarige plant die bloeit van mei tot november en daarna afsterft. Wat klinkt als een mooie titel, is dus eigenlijk heel triest. Net zoals dit album; het begint en eindigt met bloeiende liedjes, maar daartussenin kunnen we wel janken van het voelbare liefdesverdriet.Wie de nummers ‘San Francisco’ en ‘Thirteen Sad Farewells’ kent, komt met dit album bedrogen uit. Je verwacht de bekende bluesfolk te horen, maar wat je krijgt is een album voor de helft gevuld met break-upsongs. Vanaf ‘Wires Crossed’, het vierde nummer op de cd, begint de relatie scheuren te vertonen. Wat volgt zijn violen, fingerpicking en zielige teksten. Vijf liedjes later lijkt hij er in ‘Movement & Time’ overheen te komen als hij de eerste minuut alleen “movement and time heal every ake” zingt. Als je relatie net uit is, dan is dit een nummer dat je op repeat kunt luisteren. Voor wie helemaal happy is, zijn deze zes tranentrekkers te veel.
Gelukkig bestaat de plaat uit meer dan diepe dalen. Op de eerste drie nummers is alles nog rozengeur en maneschijn. ‘We Got Struck By Lightning’ is een folky nummer met een positieve boodschap die we ook van Passenger kennen: “Darling, it will be all right, everything will be just fine.” Ook ‘Hurricane’ heeft een lekker tempo, met een soepele drum en een golvende elektrische gitaar. Eigenlijk kunnen we het verdriet daar al zien aankomen, want “she comes like a hurricane”. Absolute favoriet is het gezellige ‘Whisky & Blankets’. Het nummer begint met een vrolijk ritme van gitaar en drum, waarna onze troubadour zingt: “I’ll get the whisky, you get the blankets, we settle in for a little while.” Dat klinkt toch heerlijk? In tijden van complete lock down, zie ik mezelf al zitten. “Darling it’s all right, I’m not going anywhere, I want to be right by your side.” Geen vuiltje aan de lucht.
Door de nummers over een gebroken hart staat Marigold vol voelbare emotie. Aan de opbouw van het album te zien, is Stu’s hart bijna geheeld. Hopelijk staat het volgende album vol met opgetogen folksongs, zodat wij ons hart er dan meer aan kunnen ophalen.
Jack Poels - Blauwe VearMuziek houdt de mens ten tijde van oorlogen en crises, ook nu weer, op de...
The Orb - Abolition Of The Royal Familia De muziek die Alex Paterson ons sinds 1989 als The Orb voorschotelt is...