2020-03-27
Muziek houdt de mens ten tijde van oorlogen en crises, ook nu weer, op de been. Wonderbaarlijk genoeg zien we in de muziekindustrie juist een terugtrekkende beweging. Wachtend op ‘gunstigere’ tijden worden albumreleases uitgesteld. Gelukkig zijn er muzikanten die juist nu leveren. Dat verdient een pluim en die komt Jack Poels toe, want Blauwe Vear komt ‘gewoon’ op de geplande datum uit. “27 is mijn geluksgetal. Ik ben jarig op 27 juni, mijn stamkroeg heeft huisnummer 27 en vandaag, 27 maart, komt de ’Blauwe Vear’ uit. Het heeft zo moeten zijn. Zoals veel rondom dit album zo heeft moeten zijn. Het vinden van de veer, de mensen die op mijn pad kwamen... En nu is het er dan echt. Ik ben blij dat het zover is.”, aldus Poels. Een moedige keuze van de frontman van Rowwen Heze. Blauwe Vear ontstond door het vertrek van Poels zoon die ging studeren in Zuid-Korea. Op de dag van vertrek vond de zanger een veer van een Vlaamse Gaai. Het bleek de trigger voor een album met twaalf akoestische Americana ballades. Een ingetogen album met openhartige liedjes die je dwingen te luisteren. En roep niet dat je het Limburgs niet machtig bent, want de klassiekers van Rowwen Heze brullen we tot in de kop van Nederland mee. De ontwapenende pener ‘In De Achtertuin’ is meteen een schot in de roos is voor fans van het rustigere werk van Rowwen Heze.
Verwacht overigens niet alleen een man met gitaar, want bijvoorbeeld bij het zomerse ‘Verder, Verder’ hoor je aan de extra vocalen, mandoline en piano dat het album veel rijker is. Maar wat Blauwe Vear, dat zich opent als een koffer vol herinneringen, zo sterk maakt: het klinkt nooit depressief. Het is een relativerende, liefdevolle plaat. Over relativeren gesproken, wat dacht je van het ingetogen ‘Van Leave Gadde Doed’? De kracht zit hem in de teksten van Poels, die speels ogen. Neem bijvoorbeeld uit ‘Verder, Verder’ een terloopse zin als ”Ik dacht al dat jullie niet meer kwamen, beetje tempo maken, hop, hop, hop”, of de eenvoud van het originele ‘Chaufeur’. Hiermee blijft de Limburger ver weg van pathetiek. Afsluiter ‘Later’ vormt op die manier een mooie ode van een troubadour en zijn liefde voor muziek.
Herkenbaarheid is er ook bij het swingende ‘Als ’N Kiend’, dat losjes is gebaseerd op ‘Eight Miles High’. Wanneer bij ‘Elf Oaver Elf’ de ‘smoelschuif’ langgerekte klanken voortbrengt, denken we even aan Springsteen. Een absolute uitblinker noemen is niet eenvoudig, maar als we er dan toch een moeten aanwijzen, dan de titeltrack. Het verhaal waar het project mee begon. Het is zo`n typisch liedje waar alles bij elkaar komt.
Blauwe Vear is een schitterend album dat voortkomt uit een tijdelijk afscheid. Het wachten, het ophalen van herinneringen en de confrontaties die dat oplevert zijn in originele teksten gevangen. Normaal gesproken is dit genre voorbehouden aan de grote Engelstalige Americana-helden, maar dat Poels zich in het Limburgs met hen kan meten, is een knappe prestatie. Blauwe Vear had niet op een beter moment kunnen verschijnen.
Ron Sexsmith - HermitageSinger-songwriter Ron Sexsmith is een van de beste singer-songwriters uit...
Stu Larsen - Marigold Met een gitaar en een koffer trekt de Australische Stu Larsen al jaren de...