Dat uit zich in twaalf liedjes waarbij Sexsmith ook het meeste instrumentwerk voor zijn rekening neemt. Qua werkwijze heeft hij zich laten inspireren door Paul McCartney. Ook in de muzikale uitwerking is het album net zo geworteld in de Amerikaanse geschiedenis als in de poplijsten, daarmee klinkt de geest van het idool door. Sexsmith presenteert vooral liedjes die zwaar leunen op pianoritmes. Daar komt een lekker voortkabbelend, zomers gevoel bovenop. Dat doet soms denken aan de sfeer van The Beach Boys, maar dan van een singer-songwriter alleen. Bijvoorbeeld op het liefelijke ‘Small Minded World’. Dit liedje was eigenlijk geschreven als soundtrack bij de laatste The Addams Family film en had daar ongetwijfeld mooi bij gepast.
Ron Sexsmith is een meester in emotionele, kleine liedjes. Ron Sexsmith toont zich op Hermitage wederom een bekwame singer-songwriter. Ook met de dikke laag pop die over dit album heen hangt. De traagheid, in combinatie met de sterk op langzaam gespeelde piano melodieën, maakt dat het album echter op een gegeven moment tot stilstand komt. Hoe mooi tekstueel de liefde bijvoorbeeld wordt bezongen in ‘Whatever Shape Your Heart Is In’, het nummer komt niet op gang. Het ligt niet aan de prima klinkende violen, maar vooral aan de zang van Ron Sexsmith. Dat speelt het album uiteindelijk parten. Wat opent met vrolijke voorjaarsvogels die zingen loopt na een aantal liedjes vast in de trage en net iets te pop georiënteerde ondersteuning.
De Baron - BenBiriEr zijn zat genres waarbij je het prima af kunt met alleen het beluisteren...
Jack Poels - Blauwe Vear Muziek houdt de mens ten tijde van oorlogen en crises, ook nu weer, op de...