Moby - All Visible Objects Recensie op Podiuminfo

2020-05-15 Het is moeilijk je aan de indruk te onttrekken dat All Visible Objects een charmeoffensief is van Moby, of anders in ieder geval een soort van boetedoening. Hij doneert namelijk de winst die dit album genereert aan elf verschillende goede doelen. Eén voor elk nummer op zijn 17e album. Het zal je niet verbazen dat het gaat naar voorvechters van animal rights en human rights. De tatoeage ‘Vegan For Life’ die prominent in zijn hals staat, laat wat dat betreft niets aan de verbeelding over. Hij heeft dan ook wel wat goed te maken.

Een opmerking over zijn omgang met een zeer jonge Natalie Portman ontplofte vorig jaar in zijn gezicht, en gaf zijn tweede biografie Then It Fell Apart een vieze bijsmaak. Na wat onhandig gepost op Instagram, werd het alleen maar erger, tot hij openlijk zijn excuses aanbood en de angel eruit trok. Maar toen was de schade al geleden. Van hip naar creep. Kom daar maar eens af. De gulle gift – als dit album tenminste een succes wordt – aan een goed doel helpt om de verdenking weg te nemen dat de rel slechts een stunt was om zijn boek beter te verkopen.

Wat krijgt men daarvoor terug? Nou, in ieder geval een album waarop Moby zich van zijn sterkste kant laat horen. Als je deze direct na Everything Is Wrong uit 1995 zou draaien, zou je bijna niet vermoeden dat we een kwart eeuw verder zijn. Snelle piano arpeggio’s over melancholische strings? Check. Gastzangeressen die ”Yeaahh” gillen? Check. Pompende grooves met een goede drop? Check. Je hebt het allemaal wel eens eerder gehoord, maar desondanks klinkt het heerlijk. De klap van het schandaal lijkt hem uit de hypnose gerukt te hebben, waar hij met Long Ambient deel één en twee de afgelopen jaren in was weggezonken. De donkere wolken op de hoes maken symbolisch plaats voor een beetje blauwe lucht.

All Visible Objects is geen baanbrekend nieuw werk. Moby grijpt terug naar de herkenbare stijl van zijn grootste successen. En die heeft hij wel helemaal in de vingers. Het is een dik uur vol sfeervolle techno/trance met een flinke scheut ambient aan het eind. Als je liefhebber bent van de vroege Moby, of benieuwd bent wat dat gekke mannetje met die zware bril en grijze baard doet, kan je gewoon je knip trekken om dit album aan te schaffen. Mocht je het na beluistering onverhoopt niets vinden, heb je in ieder geval nog een goed doel gesteund.

Recensent:Dave Stam Artiest:Moby Label:V2 Records