2020-11-28
In 2013 knalde Duke Dumont de discotheken in met de hit ‘Need U (100%)’ en wist het zelfs te schoppen tot een Grammy-nominatie. Twee jaar later kwam daar met ‘Ocean Drive’ nog een dijk van een nummer bij. Verder houdt Adam Dyment, de man achter Duke Dumont, zich echter redelijk gedeisd. Tot hij plotseling zijn debuut aankondigt: “dit ben ik op mijn puurst. Geen genres, geen grenzen, geen terughoudendheid, geen angst”, voegt hij er aan toe. De titel Duality zou dan ook staan voor de combinatie van hit-maker en experimentalist, die Duke Dumont belichaamt.Hoge verwachtingen dus. Zeker als we zien dat ‘Ocean Drive’ ook weer op het album te horen is. Toch worden we wel enigszins verrast door het kleurrijke palet van Duality. Opener ‘Therapy’ heeft een behoorlijke 90’s dance vibe, terwijl ‘The Power’ een meer generieke track is met bass-heavy intermezzo’s en ‘Obey’ juist een donkerder, alternatiever nummer is. Het is heel tof dat het album zoveel verschillende stijlen aandoet en zorgt ervoor dat het album niet snel gaat vervelen.
Tijdens ‘The Fear’ horen we voor het eerst weer de synthesizers die we leerden kennen in ‘Ocean Drive’ en wordt langzaam naar dit laatstgenoemde nummer opgebouwd. De afgelopen jaren heeft ‘Ocean Drive’ gelukkig niets aan kracht in hoeven boeten en ook op Duality is deze nostalgische track weer een van de hoogtepunten. Niet de enige, gelukkig: ook ‘Love Song’ klinkt geweldig. Het is een Moby-esque nummer dat via een Justice-achtige overgang werkt naar een epische climax die zo van Play (hit-album van Moby – red.) af had kunnen komen.
Gaat er dan niks fout? Nou, na een zorgvuldig opbouw via ‘Overture’ is de overgang in ‘Let Me Go’ allerminst charmant te noemen. Daarnaast is het album door de mix van stijlen lekker gevarieerd, maar valt er op Duality weinig vernieuwing te bespeuren. Wat dat betreft zou je je dus af kunnen vragen in hoeverre de experimenteerdrift van Duke Dumont echt tot uiting is gekomen.
Als de zomer van 2020 niet anders was geweest dan de andere zomers, dan was Duke Dumont in het spoor van Duality een graag geziene afsluiter geweest van menig podium. Nu voelt het toch een beetje als de soundtrack van een zomer die er nooit kwam. Gelukkig komt het album ook zonder live-ervaring goed uit de verf, al blijkt te debuteren met een foutloos meesterwerk ook voor Duke Dumont net iets te hoog gegrepen.
Rina Sawayama - SawayamaDe negentwintigjarige Japans/Britse popzangers en parttime model Rina...
Moby - All Visible Objects Het is moeilijk je aan de indruk te onttrekken dat All Visible Objects een...