Het vierde album, The Joy Of The Return, opent met ‘All I Hear’, een nummer dat eerder als single werd uitgebracht. Even twijfelen we of we wel de goede cd hebben opgezet. Het drumritme en gitaarwerk in het openingsnummer lijken verdacht veel op ‘Munich’ van Editors. Ook Aaron Starkies stem doet je aan iemand denken. Aan een leadzanger met een donker en Brits geluid: Tom Smith, bekend als de voorman van Editors.
Van de andere nummers beklijft weinig. Ze lijken op elkaar en zijn clean, bijna te netjes. Ze hebben allemaal een strakke drum, ietwat monotone zang en vaak een recht-toe-recht-aan opbouw met twee coupletten en refreinen. Bij het eerste couplet van ‘Jericho’ lijkt het nummer zowaar dansbaar, maar ook dat is door het iets rustigere refrein snel voorbij. Bij ‘All The Idols’ ligt een vergelijking met White Lies op de loer. Net als die band gebruikt deze Club met een nostalgische knipoog naar de jaren tachtig, redelijk veel synths in hun compositie.
Na twee bands genoemd te hebben, wordt het duidelijk dat The Readers een duit in de zak met donkere indie-synthrock doet. Die zak was echter al goed gevuld en dit album voegt daardoor nauwelijks iets toe. The Joy Of The Return klopt wel, maar doet weinig. De vaste fanbase, met in de zak een kaartje voor de show in Bitterzoet, is vast lyrisch over dit album. Nieuwe luisteraars winnen kan nog lastig worden.
Christian Löffler - LysHoe belangrijk licht is voor de Duitse Christian Löffler blijkt wel uit de...
Rina Sawayama - Sawayama De negentwintigjarige Japans/Britse popzangers en parttime model Rina...