2020-07-02
Hoe belangrijk licht is voor de Duitse Christian Löffler blijkt wel uit de inspiratie die hij hieruit opdoet. Hardlopend door de bossen rondom de Baltsiche Zee, waar hij vlakbij woont, ontdekte hij de veelzijdigheid van dit natuurlijke fenomeen. Het bracht hem ertoe om weer te gaan tekenen, schilderen, fotograferen en muziek te maken. Na eerdere albums gebaseerd op de natuur, A Forest (2012) en Mare (2016), was het een logisch gevolg dat hij een album hieraan zou wijden. Het werd Lys, de Deense benaming voor licht in een ode naar Scandinavië waar hij eerder zijn writersblock te boven kwam.De muziek voor zijn vierde album had hij al in allerlei versies vanaf 2016 op de plank liggen. Het wegvallen van de geplande tour om voorganger Graal te promoten bleek een ideale gelegenheid om de bestaande nummers te remixen naar zijn huidige gemoedstoestand. Het gaf hem tevens de gelegenheid om met andere artiesten op veilige afstand samen te werken. Zo ontstond ‘The End’, die hij met Josephine Philip van de band Darkness Falls opnam. Zij had eerder al met Trentemøller samengewerkt en dat geluid neemt zij dan ook mee.
De samenwerking met de Zweedse multi-instrumentalist Sara Menke, levert titeltrack ‘Lys’ op. “Play of light – traveling through moonlight/Silver lining shows it’s hope and health” geeft het beste de sfeer van het album weer: sfeervol melancholisch, waarbij singer-songwriter hand in hand gaan met elektronica. Löffler zingt zelf ook en in tegenstelling tot de voorgaande albums doet hij dit zonder al te veel vervormingen, zoals op ‘Versailles (Hold)’. Het is op ‘Noah’, het meest duistere nummer op het album, waar hij echt zijn stem durft te laten horen. De zin “silence is calling you“ inspireerde hem tot het maken van een video met Mishka Kornai, waar de voorbijgaande communicatiemiddelen (het bellen vanuit een telefooncel, het schrijven van brieven) onder de aandacht worden gebracht.
Het album verveelt nergens. De soundscapes van nummers als ‘Weiß’ en ‘Bergen’, worden goed afgewisseld met dansbare nummers zoals opener ‘Farr’ en ‘Roth’, waar Mohna de vocalen voor haar rekening neemt. De zelfreflectie op ‘Map’; de techno op ‘Sun’ en de ambient afsluiter ‘Für Immer’ zorgen ervoor dat Lys een album is dat je vaker beluisterd. Waar voorganger Graal ontstond door tussen liveshows in schetsen van nummers op te nemen, is Lys te zien als een volwaardig schilderij. Dat zie je ook terug in zijn artwork dat hij bij het album levert.
Ook al componeert Löffler al vanaf zijn veertiende, in de ruim twintig jaren die volgden is dit pas zijn vierde album. Hij heeft dankbaar gebruik gemaakt van deze periode om eerder geschreven nummers het licht te laten zien en uit te brengen in de context die ze verdienen.
Borokov Borokov - Wachtmuziek & Enkel DuettenWie voor de eerste keer naar de Belgische formatie Borokov Borokov...
The Slow Readers Club - The Joy Of The Return Grote kans dat je van The Slow Readers Club nog nooit gehoord hebt. Toch...