2020-06-08
Voor Bart-Jan Hogenhuis was het horen van Lewis Nash op een album van Oscar Peterson de inspiratie om drummer te worden. Hij nam een jaar privélessen en wist zichzelf daarmee op het Conservatorium te krijgen. Toen hij in 2010 afstudeerde, verdiende hij zowel een beurs van het prestigieuze Huygens Talent Program als het Fulbright Scholarship. Hij besloot hiermee richting de Aaron Copland School of Music in New York te gaan om daar een masters diploma in jazz drumming te behalen. Hier kreeg hij les van Gene Jackson, die voor vele artiesten heeft gewerkt (oa. Herbie Hancock en de Japanse Chihiro Yamanaka). Hogenhuis kreeg ook druminvloeden mee van Vince Cherico, die vooral bekend is door zijn werk met The Afro Latin Jazz Orchestra en drie Grammys op zijn naam heeft staan. Na zijn master te hebben behaald keert hij terug naar Amsterdam en richt zijn eigen drumstudio op. Nu brengt hij zijn debuutalbum Prime uit, die vorig jaar november binnen twee dagen werd opgenomen in de Twang Wolf studio van Hans Hannemann. Bart-Jan kreeg bij het mixen van zijn eerste album hulp van zijn jongere broer, Maarten, zelf een talentvol saxofonist en bandlid van BRUUT!.
Het album bestaat uit acht traditionele jazznummers met Jasper van Damme op altsaxofoon, Koen Schalkwijk op piano en de muzikale vrienden Daan Kleijn (gitaar) en Tobias Nijboer (bas) die een hoofdrol spelen. De heerlijke bassolo op ‘Elf’ maakt dat al wel duidelijk. Het is jammer dat Kleijn niet op alle nummers meespeelt; die nummers waar hij deel vanuit maakt zijn wat spannender vergeleken met de rest. Dat begint al op het samenspel tussen de altsaxofoon en gitaar op ‘Ventoux’, wat beide muzikanten dwingt naar elkaar te luisteren en in te spelen op wat de ander gaat doen. Prachtig!
Vooral ‘Only Happy Accidents’ brengt het album tot leven en dwingt de band tot een aantal tempowisselingen, waarbij Kleijn even mag soleren. Hier hoor je pas hoe goed Hogenhuis het ensemble bij elkaar houdt door verschillende drumstijlen te hanteren. Met een geheel ander stijl (de onvermijdelijke drumborstels) past hij zich moeiteloos aan om Kleijn een wereldpartij te laten spelen op ‘Astoria’, het hoogtepunt van het album. ‘Blues For Tom’ sluit het album af, waar Hogenhuis zelf even de gelegenheid pakt om tweemaal kort te soleren. Dat had hij wel vaker mogen doen.
Als instrumentaal jazz album is Prime zeker niet slecht, maar het is een album dat zich op de achtergrond laat nestelen. Het is niet spannend genoeg om te imponeren: Hogenhuis laat hier horen dat hij liever deel uitmaakt van een band, dan dat hij deze gelegenheid pakt om te laten horen wat hij in huis heeft. Bescheidenheid siert de mens, maar op je eerste solo-album mag je best wat meer van jezelf laten horen.
Eddy & the Ethiopians - E&EIIHet klinkt als een flauwe pubquizvraag: hoeveel Ethiopiërs zitten er in de...
The River Curls Around The Town - Nightshadows The River Curls Around The Town is een muzikaal project van twee Belgen....