2020-06-24
Wie zit er in deze tijd te wachten op een doom & gloom plaat? Niemand natuurlijk, tenzij je fan bent van de Canadese band The Dears. Zij hebben er een neus voor om een album uit te brengen wanneer een crisis op zijn hoogtepunt is. Zo brachten zij in de nadagen van 9/11 hun beste album tot nu toe uit, No Cities Left; nu is er dan Lovers Rock. Zoals zanger en bandleider Murray Lightburn het verwoordt: “There’s a direct line between the sort of doominess of No Cities Left and this album. You could go straight from Lovers Rock to No Cities Left and it’s like they’re interlocked. But it’s a different kind of doom. Around 2001, it felt like, ‘We have no control. We don’t know what’s going to happen next.’ Now it’s a doom that’s within our grasp. It’s in the air. It’s between us.” De vraag die ons dan rest is dit album ook net zo goed?Samen met zijn vrouw Natalia Yanchak (keyboards), vormt Lightburn al sinds 1995 de kern van de band. Na ruim twintig bandleden erdoorheen te hebben gejaagd, is dit album opgenomen met de tourband die hij samenstelde om zijn soloplaat Hear Me Out te promoten: drummer Jeff Luciani, gitarist Steve Raegele en bassist Rémi-Jean LeBlanc. Zij worden bijgestaan door een aantal gastmuzikanten, zoals Sam Roberts (strings) en maar liefst twee saxofonisten: Alex Francoeur en Jake Clemons, de neef van Clarence. Zijn solo op ‘Still Lost’ is een van de weinige hoogtepunten van dit album.
Let wel, dit is geen slecht album, maar het is teveel van hetzelfde (en het goede!) om bijzonder te zijn; het voegt weinig toe aan het oeuvre van de band. ‘Heart Of An Animal’ opent het album met, voor hen kenmerkende, indierock inclusief een apocalytisch wereldbeeld “Something from the outside of this world/Is focused on a wrath/Mercy isn't coming”. De teksten blijven duister en de wereld wordt er niet beter op in de ogen van de band, met als dieptepunt “Nobody wants to die, but does anyone want to live?” op ‘Is This What You Really Want?’. Titels van nummers als ‘Instant Nightmare’, ’The Worst In Us’ en ‘Play Dead’ zeggen genoeg. Alleen ‘I Know What You’re Thinking And It’s Awful’ laat nog iets aan de verbeelding over.
Het achtste album van de band uit Montreal biedt weinig nieuws en de nummers, hoe verschillende deze ook klinken, lijken op geleende nummers van tijdsgenoten. Ook na meerdere luisterbeurten hoor je de invloeden van Lenny Kravitz, Madness (!), Lighthouse Family te nadrukkelijk terug om dit als een origineel The Dears album te kunnen beschouwen. De hunkering naar de dagen van No Cities Left blijft, al weten ook de fans dat die tijd niet meer terug zal komen. De dagen van de band lijken geteld en daar kan een nieuwe bezetting niets meer aan doen.
Ellis - Born AgainNa het zien van de videoclip ‘Complicated’ van Avril Lavigne besloot de...
In 't Veld & MC Dirt - Nieuwerwetsch Na het vorig jaar verschenen Vals Paradijs van het naar Caroline In ’t Veld...