2020-05-27
Duitse metalcore-helden Heaven Shall Burn hebben zich voor het schrijven van hun nieuwe plaat, compleet onttrokken van alle verplichtingen die komen kijken bij het artiestenleven. Althans, de deadlines om precies te zijn. Ze hebben afstand van alles genomen zodat ze muziek konden maken en spelen zoals dat goed voelt voor de band. Nu, vier jaar later na laatste release Wanderer uit 2016, is dat dubbelalbum klaar. Een dubbelalbum? Juist, met negentien nummers en dus ruim anderhalf uur aan nieuw materiaal. Dit heeft de naam Of Truth & Sacrifice gekregen en het is bij uitstek hun meest avontuurlijke en intense plaat geworden. Er zijn twee tracks in het bijzonder die er tussen uit springen, te weten ‘Expatriate’ en ‘Weakness Leaving My Heart’. Beiden tikken ze gemiddeld genomen acht minuten qua lengte aan en zijn in termen van HSB zeer progressief te noemen. Beiden hebben een orkestraal intro onder begeleiding van piano en is het ook pas halverwege voordat de zware gitaren er aan te pas komen. ‘Expatriate’ wordt dan verder nog ondersteunt met elektronische effecten en Marcus Bischoff die een ‘spoken word’ voordraagt. Er is iets voor te zeggen dat het met vijf minuten minder net zo mooi was geweest, maar het laat aan de andere kant zien dat ze diversiteit in geluid met beide armen aanpakken.
Opmerkelijk zijn ook ‘Übermacht’ en ‘La Résistance’, waarbij ze hun inner-Rammstein laten gelden. Het pakt verrassend goed uit waarbij we een nieuwe kant van de formatie krijgen te horen, zonder dat ze zich echt heel anders voordoen. ‘La Résistance´ klinkt weliswaar eerder als een remix van een oude track, maar na enkele luisterbeurten valt het op zijn plaats. Noemenswaardig is ook ‘The Sorrows Of Victory’, een epische track die de acht minuten voorbij gaat, waarbij we zelfs melodische zang voorgeschoteld krijgen. De track bouwt op naar een climax, waarbij werkelijk alle registers aan kennis en kunde opengetrokken worden, inclusief majestueuze gitaarsolo.
In dat opzicht doet dit album denken aan Reverence van Parkway Drive. Met het verschil dat Heaven Shall Burn net een stapje verder gaat, maar ook voet aan aarde houdt. Er worden nieuwe paden bewandeld, nieuwe elementen toegevoegd, waarmee ze zich van een andere kant laten zien die ze ook heel goed staat. De haters die claimen dat de band altijd hetzelfde klinkt, krijgen dit dus dubbel en dwars in hun gezicht gewreven. Ondertussen krijgen old-school fans krijgen nog genoeg intense waar voor hun geld tussen al het avontuur door met nummers als ‘Eradicate’, ‘My Heart And The Ocean’ en ‘Truther’.
Om laatstgenoemde track ultra-intense te noemen is een understatement. Zonder twijfel de meest brute track uit de discografie van Heaven Shall Burn, waarbij het einde schreeuwt om een wall of death tijdens een live show. Ook bespeuren we een cover van Nuclear Assault, te weten ‘Critical Mass. Wie dat niet weet, zal het misschien wel vermoeden vanwege de vibe à la thrashmetal die het met zich mee brengt. Kortom, met ruim anderhalf uur aan nieuw materiaal, biedt Of Truth & Sacrifice veel meer dan ‘voor ieder wat wils’. Haters worden de mond gesnoerd, terwijl old-school fans nog altijd aan hun trekken komen.
Wolf - Feeding The Machine Wolf is een heavy metalband uit Zweden die al sinds 1995 mee draait. Zonder...
Wolfhunt - Wolfhunt Waar anderen van dromen om ooit als muzikant de oversteek te wagen en door te...