2020-07-04
Er lijkt geen einde te komen aan de hoeveelheid nieuwe symfonische metalbands met zangeres. Allemaal hebben ze natuurlijk het succes van Nightwish, Within Temptation en Epica op het netvlies. In de bio van het Franse Elfika wordt er al gesproken over een ”New wave in the world of symphonic metal”. Of dat nu echt zo is wagen we te betwijfelen, maar het is wel een lekker bekkend etiket voor het Franse debuterende vijftal.Secretum Secretorum, zo heet het debuut van Elfika dat in 2015 haar eerste demo opnam. De band is opgericht door bassist en songwriter Manu en zangeres Laure Ali-Khodja die samen het hart van de band vormen. Aangevuld met nog drie muzikanten is dit album opgenomen.
Het geluid van Elfika biedt weinig verrassends, maar voor liefhebbers van het genre is het een leuke aanvulling op wat we al kennen. Enige kanttekeningen kunnen we nog wel plaatsten. Zo is de nogal magere productie niet bepaald spetterend. Ongetwijfeld een budget kwestie. Ook is de zang van Ali- Khodja op de momenten dat ze de hoogte ingaat nogal dunnetjes en ijl. Wanneer ze wat lager inzet en meer haar rauwere rockkant naar boven haalt is ze een prettig klinkende zangeres.
Verder is de symfonische metal precies zoals je kunt verwachten, maar probeert de band er wel degelijk iets origineels van te maken. Dit gaat zeker op voor het vierluik ‘Dark Virgin’ dat gewoon een mooie afwisselende compositie is, al is het wel wat afgezaagd om met ‘Ave Maria’ te beginnen en een stukje daarvan ook weer in het laatste part te gooien, maar gelukkig is de rest van deze lange track goed te pruimen. In dit nummer krijgt Ali- Khodja wat tegengas van een boze grunt, en zelf gaat ze in het derde part ook wat meer los in de wat lagere regionen. Iets wat haar echt het beste past. Een mooi aanknopingspunt voor een volgende plaat. Ditzelfde doet ze ook in het acht minuten durende, mooi opgebouwde, ‘The Other’ en ook in ‘Inferno’ doet ze dat heel goed, waarbij de opera-uithaal aan het einde de beste “hoge noten poging” is van het album, dat flitsend start met twee vlotte, wat meer standaard, powermetalsongs (‘So Human’ en ‘Angel’).
Ondanks de punten van kritiek maakt Elfika duidelijk wel degelijk wat toe te voegen. De composities op Secretum Secretorum zijn avontuurlijk en het flitsende gitaarspel van Anthony Parker is een fijne toevoeging. Nu nog de productie naar een hoger plan tillen en Elfika is waar het hoort. Het zit er in, maar komt er nu nog net niet helemaal uit.
Ptolemea - MazeHet is wel heel pretentieus om je band te vernoemen naar een astronoom en...
Theophagist - I m Abyss Luxemburg is een beetje een vergeten landje. In het groothertogdom dat iets...