2020-06-16
Als muziek eenmaal in je bloed zit, dan is het onmogelijk om er van los te komen. De jonge vijftiger Edwin Timmers weet daar alles van: na vijfentwintig jaren zwoegen in garage-rock/punkbands als Jabberwocky en The Wimps, deed hij in 2006 zijn versterkers van de hand en bracht zijn enig overgebleven gitaar naar zolder. Zeven jaar later begon het muziekvirus weer de overhand te krijgen: hij schreef een paar nieuwe nummers en belde zijn broer Dirk en vriend Aart van den Berg, die respectievelijk bassist en drummer waren in zijn bands, om deze met hem uit te gaan werken. Zijn derde band Projectmanager werd geboren en in 2016 brachten zij hun eerste album Paperclip Fitness Down Fading Saints Club uit. De muziek van Projectmanager laat zich het best omschrijven als ‘no nonsense rock’ of zoals ze zelf zeggen “wegwerpliedjes met eeuwigheidswaarde”. Hun tweede album NEXT!, wat origineel gepland stond om in 2018 uitgebracht te worden, staat dan ook vol met verwijzingen naar jaren zestig rock, waarbij zij hun punkrockdagen niet vergeten zijn. Stevige opener ‘Sun Attacks’ zet direct de toon en vanaf dat moment ga je mee in hun reis van vijftig jaar stevige rockmuziek. Van de akoestische ‘Needless Knowhow’ tot en met het stevige ‘Of All The Dumb Things’: de aanstekelijkheid van de korte nummers kunnen niets anders doen dan vermaken. Er zit zelfs hitpotentie in ‘Starlight’.
Producer Roel Blommers (Traumahelikopter) heeft er terecht voor gekozen om de nummers zoveel mogelijk in een demosfeer te vereeuwigen. Daardoor krijg je het gevoel dat je er live bij bent en dat draagt alleen nog maar meer bij tot het luisterplezier. Over plezier gesproken: de band heeft het ook zeer naar hun zin getuige de ‘ooh en ahh’ koortjes op ‘Good Girls’ en het meezingen op ‘Speedy & Eve’. Op ‘Facetown Breakdown’ is de impact en meerwaarde van de nieuw aangetrokken mede-Brabander Peter van Hulten evident: zijn gitaarwerk maakt dit nummer helemaal af.
Op het vermakelijk geschreven vijfdelige blog Vlieg op de muur - Conversaties met Edwin Timmers van ex-OOR journalist Helmut Boeijen, wordt de bandleider de Nederlandse Greg Oblivian genoemd. Los van dit compliment, valt hier te lezen dat er meer achter de man zit dan je op het eerste gehoor meekrijgt. Hopelijk heeft hij met deze band het succes dat hem toekomt. Het wordt hem niet alleen gegund; hij verdient het op basis van wat de band hier laat horen.
Delise - Kleine DingenAl vanaf haar twaalfde componeert en zingt Delise Nederlandstalige pop- en...
Andy Fleet - The Sleepless Kind Drie albums in ruim tien jaar kun je niet bepaald heel productief noemen,...