2007-06-27
Wie kent ze niet, de Beastie Boys behoeven geen intro. Begonnen in de jaren tachtig als punkband en later ontwikkeld richting hiphop. Met hun aparte stijl wisten ze een breed publiek aan te spreken. Helaas brengen de mannen zelden albums uit en The Mix-up is dan ook pas het zevende officiële album een periode die al ruim een kwart eeuw bestrijkt. Met dit album gaan de Beastie Boys op het eerste gezicht een nieuwe richting in. Het is een geheel instrumentaal album geworden. Niet de bekende vocalen, geen samples, geen computers, alleen instrumenten. Voor de echte liefhebbers zal dit niet geheel als een verrassing komen, op Check your head en Ill Communication zijn immers ook een aantal instrumentale nummers te vinden. Er is zelfs tussendoor een verzamelaar uitgebracht waarop al de instrumentale nummers te vinden zijn die ooit gemaakt zijn. The Mix-Up is echter een cd met compleet nieuw materiaal.
Toch is het even wennen als de cd opstaat, zijn dit de Beastie Boys? Van de punk roots is nauwelijks iets terug te vinden en door het ontbreken van de kenmerkende rapstijl is deze cd niet vergelijkbaar met oude albums. Geen opgefokte punk/hiphop, maar eerder een lekkere laidback triphop, muziek die doet denken aan DJ Shadow. Het nummer ‘Off the grid’ is zelfs vergelijkbaar met nummers van Air, al is de hiphop beat wat duidelijker aanwezig. Het is een cd waardoor je op een heel andere manier naar het oude materiaal van de band gaat luisteren. En dan vallen er ineens een heleboel stukjes op zijn plek. De Beastie Boys zijn niet alleen een stel schreeuwende hiphoppunks, ze beschikken over een grote muzikaliteit en brede muzikale visie. Dit album zal door zijn vele lagen het beste tot zijn recht komen als je het luistert met een koptelefoon, dan pas kun je de vele invloeden en diversiteit aan instrumenten pas echt onderscheiden.
De cd weet een heerlijke hiphop sfeer neer te zetten en na bekomen te zijn van de wetenschap dat dit de Beastie Boys zijn begint de cd te bekoren. De nummers glijden heerlijk over in elkaar, maar helaas is de cd na een minuut of veertig al afgelopen. Opvallend is dan ook dat de nummers allemaal net iets langer duren dan drie minuten. Dit had in mijn ogen best wat langer gemogen om zo nog meer de diepte in te kunnen gaan. Na enkele keren luisteren begin je de vocalen namelijk te missen. Een afwisseling van instrumentals met vocalen had wellicht de aandacht langer vast weten te houden. Het lijkt nu net of er iets meer in had gezeten, maar dat kan ook liggen aan de verwachting die de naam Beastie Boys schept. Het is gewoon een fantastisch instrumentaal hiphop album wat alleen al voor zijn artwork de moeite waard is om aan te schaffen.
Devotchka - How it Ends Devotchka klinkt niet bepaald Amerikaans, toch zijn het vier Amerikanen die...
Typhoon - Tussen Licht en Lucht Top Notch heeft weer eens een parel uitgebracht. En weer is het een mc uit...