Opener ‘Tongues Of Wild Boar’ en ‘Orange Tree’, waar het album mee begint, hadden nog wel op Colt gepast, maar ‘Through The Dark, Love’ begint met een kakafonie van instrumenten en een overstuurde drone, wat je gelijk al dat onheilspellende gevoel geeft. Als Woods daarna op tonen van gitaar, bas en een droeve viool ”My love for you is down down down” lispelt, geloven wij dat de aangesprokene in kwestie al lang met de staart tussen de benen is vertrokken.
In ‘Mud And Stories’, dat uit drie enigszins cryptische gefluisterde regels tekst bestaat, is er een constante dreigende drone aanwezig en het halverwege opduikende elektronische bastoontje geeft het een extra lading. In deze track is de verwijzing naar Chelsea Wolfe alom aanwezig en ook het daarop volgende ‘The Mouth’ is behoorlijk afwijkend al is het maar door de sterk vervormde dreunen die als beat dienen.
Hilary Woods is in haar teksten vrij kort van stof, maar in ‘Cleaning Ritual’ kiest ze er voor om helemaal niet te zingen en de vervormde tonen het werk te laten doen. Wonderwel werkt dit om een drone heen gebouwde vrijzinnige muziekje goed tussen de songs van een gekweld klinkende Woods.
Deze intense plaat gaat je niet in de koude kleren zitten. Het is Hilary Woods gelukt om ook een briljante tweede plaat af te leveren, al duurt die maar 31 minuten. De spanning druipt aan alle kanten van, het niet makkelijk te doorgronden, Birthmarks af. Het album dwingt je tot vele luisterbeurten, maar dat is zeker geen straf.
Dana Gavanski - Yesterday Is Gone Dana Gavanski is een Canadese Singer-songwriter met Servische roots. Bij...
Nap Eyes - Snapshot Of A Beginner Nap Eyes is een Canadese indierockband uit Halifax, Nova Scotia. Na...