2020-05-20
Je moet toegeven dat een pakkende naam voor een album verzinnen niet de sterkste kant is van Maria Uzor en Gemma Cullingford van Sink Ya Teeth. Na het naar de band vernoemde debuut Sink Ya Teeth (2018), getuigt Two wel van erg weinig inspiratie voor de opvolger. Gelukkig zijn de dames een stuk creatiever als het op muziek aankomt. En dat maakt alles goed. De meiden uit het provinciale Norwich hebben alles zelf vanuit de huiskamer gedaan; van schrijven, componeren, spelen, opnemen, mixen tot en met het artwork aan toe. Enerzijds omdat het goedkoper is, maar vooral omdat zij maar weinig mensen tegenkomen die hun hoge tempo kunnen bijbenen. Daarnaast – en dat is misschien wel het belangrijkst – levert het artistieke vrijheid op. Zij gebruiken die om een album te vullen met wat zij zelf “Post-Punk Dance” noemen.Het sensuele gefluister op opener ‘Sweetness’ klinkt alsof Cosey Fanni Tutti van eighties electro-pioniers Chris & Cosey dit nummer heeft ingezongen. De zware monotone samples, aangevuld met zestienden op de hi-hat dragen het nummer. Het is een ijzersterk begin. Hier zou je de hele nacht op kunnen dansen. Post-Punk Dance is inderdaad een label dat de lading dekt. Vooral in uptempo nummers als ‘Shut Down’, waarin de elektrische basgitaar van Gemma de aandacht trekt. Je kunt goed horen dat bassist Peter Hook (Joy Division, New Order) haar geïnspireerd heeft. Het opstandig herhaalde refrein van Maria toont hun rebelse aard. ‘The Vaccine’ met z’n simpele boem-tsjak ritme komt uit dezelfde hoek. Zelfs een lomer nummer als ‘Blue Room’ met z’n schurende sustaingitaar bewijst dat zij op een grensvlak opereren. Het geeft ook een goed tegenwicht aan al het strakke synthesizer geweld. Naast de keuze voor sounds hebben hun nummers ook de eenvoud en het beperkte aantal instrumentensporen gemeen met bands die de koers van populaire elektronische muziek begin jaren tachtig hebben uitgezet. Denk aan The Human League, Yazoo en Orchestral Manoeuvres In The Dark, maar dan niet hun poppy Top 40 hits. Het is de kracht van minimalisme.
Sink Ya Teeth pakt met hun opvolger feilloos de draad op van het debuut. Maar zij geven er nog sterker een eigen draai aan. Two is daardoor een mooie mix van vette elektronische loopjes en wat rauwer bas- en gitaarwerk op een strakke beat. Dat de zang af en toe wat experimenteler is, maakt het des te interessanter. Het past bij de gevoelens van terneergeslagenheid en melancholie waar zij over zingen. En het houdt de nummers fris. Een fijn album vol donkere dansmuziek om even lekker je tanden in te zetten.
Moaning - Uneasy Laughter ”What happens when an abrasive rock trio trades guitars for synths, cranks...
JOYFULTALK - A Separation Of Being Na twee eerdere pogingen, op albums MUUIXX [2015] en Plurality Trip...