Terwijl we over voorganger, White Night, Black Shade nog wat terughoudend waren. Niet vanwege de fraaie vormgeving van de 10”, en ook niet vanwege de energie van de broers Barendsen en drummer Rick Strik. Wel omdat de zang niet tot het uithangbord van het album behoorde. Het leidde te veel af van de verder degelijke punk- en garagerockers met invloeden van Small Faces, The Who, Stiff Little Fingers, The Saints en The Stooges.
Sinds het verschijnen van het album hebben de Zwollenaren niet stil gezeten, want hun oorverdovende geluid werd veelvuldig live gepresenteerd. Naast bands als The Dirty Denims, Bintangs en Wild Romance, maar ook als support van de Engelse bands Angelic Upstarts, Attic Theory, het Amerikaanse Tantric en de jonge surfrockhonden van het Braziliaanse The Mullet Monster Mafia’. Dat laatste leverde ook nog een tour door Brazilië op, al moest die, evenals de Virgin Candy tour, worden uitgesteld vanwege Corona-perikelen.
Virgin Candy overtuigt en overtreft haar voorganger. Wederom is de vormgeving, gebaseerd op de hysterie van muziek in de jaren zestig, fraai. En we krijgen er ook nog een hartvormige lolly bij. Het past uitstekend bij het zestal tracks dat we op vinyl en meegeleverde CD tegen komen. Net als op de voorganger rammelt en schuurt het drietal er stevig op los, zonder toegankelijkheid te verliezen. Er is bijna altijd wel een goede pophook in de garage- en punkrockers aanwezig. De tracks op Virgin Candy zijn alleen wat compacter en de zang komt vele malen beter tot zijn recht. Deels doordat de zang wat verderop in de muziek is gemixt, maar ook doordat zanger Andre minder vaak langere noten aanhoudt. Hierdoor komt bijvoorbeeld op opener ‘Cold Cat’ het gitaarwerk wat beter tot zijn recht. Opvolger ‘Blood Sister’ klinkt als een klassieke, rauwe punkrocker uit de tweede helft van de jaren zeventig. Kant A sluit af met ‘Love Kills’, dat uitermate lekker mee te blèren is. Het is bovendien knap dat het trio in iets meer dan twee en een halve minuut nog aardig wat tempowisselingen weet te verwerken. Het blijkt een handelsmerk te zijn, want ook voor het aanstekelijke ‘Psycho’, waar we regelmatig moeten denken aan het gitaarwerk van ‘Gloria’ van Them, gaat dit op. Om maar niet te zwijgen van de energieke afsluiter ‘Nothing Happened’. Prijsstuk ‘Virgin Candy’ herbergt alle elementen die de EP de moeite waard maken. Vuige gitaren, fijne riffjes, tempowisselingen, beukende drums en het leent zich bovendien goed om je stereo op standje burenruzie te zetten.
Virgin Candy is een EP om lekker op repeat te zetten. De grote vraag is eigenlijk alleen of The Heroes met zo`n 45(!) jaar ervaring in staat blijkt om hierna met een volledige langspeler te komen die net zo weet te overtuigen als Virgin Candy. We zijn benieuwd!
Midnight Motel - Adrenaline JunkiesOpgeven is geen optie voor de Twentse rockband Midnight Motel . Na het in...
Elder - Omens Elder klinkt op het nieuwe album Omens behoorlijk - sorry voor het woord...