2020-07-20
Opgeven is geen optie voor de Twentse rockband Midnight Motel. Na het in 2013 uitgebrachte Taste Of Life komen zij nu met de opvolger Adrenaline Junkies. Naast hun banen als respectievelijk sociaal werker, ambulant hulpverlener, ICT-er en werknemer bij een tuinmeubelenzaak, zijn zanger/gitarist Coen van Noort, broer en gitarist Gijs van Noort, drummer Dennis Leussink en bassist Tjari Zoontjes twee jaar bezig geweest om in hun thuisstudio het album op te nemen. De nummers klinken allen geïnspireerd door jaren tachtig hardrock bands met een vleugje Herman Brood. Na korte introgeluiden van een casino gaat de bal rollen op ‘Rolling The Dice’ en maak je direct kennis met de eerlijke en rauwe rock van het viertal. Schreeuwende gitaren en een lekker stevig pianospel (niet op de credits), zorgen ervoor dat de band heerlijk los kan gaan. Zonder tussenpozen gaat de band verder met de titletrack ‘Adrenaline Junkies’ en worden de registers nog iets verder opengetrokken. Het gitaarwerk van Gijs van Noort komt hier uitstekend uit de verf en samen met de ritmesectie weet hij dit nummer boven de rest van het album te doen uitstijgen. Het daarop volgende nummer ‘Electric’ doet zo zeer aan Kings of Leon denken, dat het eerder op een cover van die band lijkt. De gitaarsolo maakt hier heel veel goed.
De, haast aan zichzelf verplichte, rockballades maken duidelijk dat de band moet oppassen om niet in de valkuil van de rockclichés te stappen. Niet alleen klinken beide nummers als ‘Patience’ van Guns ‘N Roses, teksten als “sometimes I wanna die, sometimes I wanna cry” (‘Hurt’) of “Everyday I fall to pieces, broken dreams, I am torn apart” (‘Broken Dreams’) kunnen echt niet meer.
Songs als ‘The Reason’ hebben de potentie om drinkende festivalbezoekers mee te laten zingen. Dit verklaart wellicht ook hun populariteit in Polen en Duitsland, waar stevige, simpele hardrock goed gedijt. Het afsluitende ‘This Train Rolls’, met zijn meeschreeuw refrein “Smoke off the wheels, tracks in the dirt/…/We never brake and never give in” zou wel eens het lijflied voor de protesterende boeren kunnen gaan worden. “Trekkerrock” als een nieuw genre?
Het enthousiasme en plezier dat Midnight Motel op dit album laat horen is aanstekelijk, al zal je als doorgewinterde rockliefhebber af en toe moeten glimlachen om de eenvoudige teksten die je al iets te vaak hebt gehoord. Het vakmanschap van de muzikanten moet niet worden onderschat: de band klinkt goed en zal menig rockfestival doen opleven met hun hoog bloed-, zweet- en moddergehalte.
Realisea - MantelpeaceProgrock is in Nederland een populaire muziekstijl, zeker voor een nichemarkt...
The Heroes - Virgin Candy Laat de stofzuiger maar even een rondje overslaan. The Heroes levert met...