2020-06-27
Progrock is in Nederland een populaire muziekstijl, zeker voor een nichemarkt wordt er best goed geboerd. De concertzalen zijn bij optredens van progrockbands altijd goed gevuld met publiek dat ook echt luistert en niet knalhard door de muziek heen ouwehoert zoals tegenwoordig de irritante gewoonte schijnt te zijn. Het devote progrockpubliek is een goede reden voor veel buitenlandse bands om de bekende (prog)rockzalen in Nederland niet over te slaan en datzelfde publiek is een goede voedingsbodem voor veel goede progrock van eigen bodem. Brian de Graeve is binnen het wereldje zeker geen onbekende. De Graeve is zanger en gitarist van Silhouette, een bij de kenners zeer gewaardeerde band. Samen met zijn vrouw Marjolein (zang en fluit) schrijft hij al een tijd lang songs voor een nieuw project dat dan nu eindelijk van de grond gekomen is. Het project dat zich presenteert als band heet Realisea en haar debuutplaat heet Mantelpeace. Behalve de twee initiators bevinden zich nog drie muzikanten in Realisea; Christophe Rapenne op keyboards, Rob van Nieuwenhuijzen op drums en Geoffrey de Graeve, de zoon van Brian, op bas. Verder doen er maar liefst veertien gastmuzikanten mee, die we niet allemaal gaan benoemen, maar die afkomstig zijn uit bands als Mystery, Edgon Heath en Sihouette. om er maar een paar te noemen.
Mantelpeace is een verzorgde plaat geworden waar qua muzikaliteit niets op af te dingen valt. De stijl die Realisea hanteert is rustige progrock met een folky touch. Uiteraard komt door de stem van Brian de Graeve de naam Silhouette altijd boven drijven, maar de muziek op Mantelpeace is nog wat compacter. Doordat Brian en Marjolein het zingen afwisselen is er ondanks de vele rustige momenten toch voldoende spanning binnen de muziek al gebiedt de eerlijkheid wel te zeggen dat de mooie lichte zang van Brian beter bevalt dan de licht nasale en soms wat onzekere stem van Marjolein, die het best rendeert als tweede stem. Het mooist gedaan is dit in ‘Your Part’ dat ongeveer ook de stevigste song op het album is, en door de vocale invulling over de strakke riffs gerust een hoogtepunt genoemd mag worden.
De tracks hebben wel wat tijd nodig om je eigen te worden, maar na enige tijd gaan de songs groeien en blijken er ware pareltjes op het album te staan, zoals het spannende ‘Strong Enough’, met een mooie afwisseling tussen gitaar en viool.
Ook opvallend is het fraaie harpspel van Suzan van den Engel (Skylake) in het folky ‘Out Of This World’. Gelukkig horen we haar in het rustige ‘Liquid Domino’ nog eens langskomen. Het is een fraaie toevoeging aan de mooi verzorgde progrock van dit nieuwe project. Liefhebbers van goede progrock en fans van Silhouette worden hier een groot plezier mee gedaan. De goed gevulde zalen is iets waar we, aan huis gekluisterd, nog even op moeten wachten, maar ooit komen er betere tijden. Tot die tijd genieten we lekker van Mantelpeace dat je omgeeft als een warm bad.
Kayak - Live 2019 Kayak is als een kat met negen levens. Ondanks de enorme hoeveelheid...
Midnight Motel - Adrenaline Junkies Opgeven is geen optie voor de Twentse rockband Midnight Motel . Na het in...