2020-05-28
Kayak is als een kat met negen levens. Ondanks de enorme hoeveelheid bezettingswisselingen en tegenslagen heeft Ton Scherpenzeel, de grote man achter deze Nederlandse progressieve rockband, altijd de moed er in gehouden. Begin jaren tachtig werd de in 1972 opgerichte band ontbonden, maar werd eind jaren negentig weer heropgericht. In deze tweede fase waren het vooral de stemmen van Bert Heerink, Cindy Oudshoorn en de later weer opgetrommelde oudgediende Edward Reekers die de kar mede trokken. Uiteraard vonden ook nu weer de nodige bezettingswisselingen plaats, maar ook dit en zelfs het plotseling overlijden van drummer en medeoprichter Pim Koopman deed de band niet wankelen. Wie na het vertrek van Reekers en Oudshoorn in 2015 geen cent meer voor Kayak gaf had buiten Scherpenzeel om gerekend. De toetsenist liet doodleuk weer een nieuw Kayak uit de as herrijzen. In het ‘nieuwe’ Kayak bevinden zich behalve Scherpenzeel, bassist Kristoffer Gildenlöw, gitarist Marcel Singor, drummer Hans Eijkenaar en zanger Bart Schwertmann.Hoeveel de band ook regelmatig flink door elkaar gehusseld werd, het heeft voor het bandgeluid nooit veel verschil gemaakt. Dat is bijzonder knap en ook het eerste studioalbum van dit nieuwe Kayak , simpelweg Seventeen getiteld, werd door de fans met open armen ontvangen. Genoeg reden voor Kayak om de popzalen weer eens langs te gaan. Zo geschiedde en Live 2019 is het souvenir van deze tour. Verdeeld over twee cd’s horen we de band ten tijde van twee optredens in Zoetermeer en Zwolle.
Uiteraard is een flink deel van de setlist gereserveerd voor tracks van Seventeen, maar ook worden weer wat stokoude songs van stal gehaald en omdat de stem van Schwertmann soms wat overeenkomsten vertoont met die van Max Werner komen tracks als ‘Mammoth’ ‘Alibi’ en ‘Chance For A Lifetime’ prima uit de verf. Maar als een ware kameleon klinkt hij ook als een kruising tussen Edward Reekers en Bert Heerink in ‘Merlin’. Om maar even aan te geven dat over de zang weinig te klagen valt. Laten we daarbij niet vergeten dat in de persoon van Marcel Singor een fantastische gitarist tot Kayak is toegetreden die het geluid van de nodige pit voorziet. Daarnaast is Hans Eijkenaar een geweldenaar op drums en is Kristoffer Gildenlöw ook niet bepaald de minste bassist. De klasse van Scherpenzeel hoeven we natuurlijk niet meer uit te leggen.
Het toegewijde publiek in beide zalen luistert ademloos en zorgt voor chemie, zodat de band op de toppen van haar kunnen speelt. De bloemlezing van Kayak door de jaren heen laat horen wat een enorm goed en afwisselend oeuvre de band heeft opgebouwd. Uiteraard mogen dan ook de grootste hits ‘Ruthless Queen’ en de onvermijdelijke toegift ‘Starlight Dancer’ niet ontbreken en ook hierbij straalt de band een en al bevlogenheid uit. Wat ook niet onvermeld mag blijven is de werkelijk prachtige uitvoering van het instrumentale ‘Irene’(de vrouw van Ton). Hier krijg je tranen van in je ogen.
Het moge duidelijk zijn: Kayak is weer helemaal alive and kicking en laat dat horen op Live 2019 dat het aloude format van live-dubbelalbum weer eens tot kunst verheven heeft. In deze bezetting kan Kayak weer flink wat jaren vooruit.
Between the Jars - Oh...What A Time To Be AliveOh, was elke albumhoes maar zo’n feestje! Het debuutalbum van de Utrechtse...
Realisea - Mantelpeace Progrock is in Nederland een populaire muziekstijl, zeker voor een nichemarkt...