2020-06-01
Marcel Singor is een nog niet heel bekende verschijning in Nederland. De gitarist is inmiddels wel vaste waarde in Kayak en hij speelde ook mee bij Ayreon ten tijde van de Into The Electric Castle liveshows. In maart werd bekend dat hij John Mitchell de komende tournee zou vervangen als gitarist van Fish. Grote schoenen om te vullen, maar afgaande op alle loftuitingen aan zijn adres en zijn puntige gitaarspel bij Kayak leek de keuze logisch. Dat een heel naar virus momenteel even roet in het eten gooit is dan wel even heel jammer.Het voordeel van een gedwongen pauze is dat hij mooi zijn tweede soloplaat uit kon brengen. Promotie is door de huidige maatregelen helaas niet mogelijk, maar we kunnen in ieder geval even rustig gaan zitten voor Travel Light. Het beluisteren van het album begint direct met de beleving; het album wordt als prachtige oranje vinylschijf, gestoken in een mooie hoes, aangeboden. De mooiste manier om muziek te consumeren.
Op Travel lIght werkt Singor samen met Bas Bron, die in Nederland vooral bekend is van zijn werk met De Jeugd van Tegenwoordig maar ook veel in elektronische muziek doet. De combinatie lijkt niet vanzelfsprekend, maar pakt op Travel Light goed uit. Hierdoor wordt er ook flinke dosis swingende pop in de muziek gebracht en ontsnapt Singor even aan het progrock stigma. Verwacht dus geen volbloed progrockplaat vol met uitgesproken gitaarhalzen-fietserij. Hier is een luisterwaarschuwing wel op zijn plaats.
Singor zoekt het dus niet in de standaard progrock maar heeft veel meer een jaren tachtig gevoel gecreëerd. De plaat klinkt, vooral door het vintage toetsengeluid en de spacy samples alsof hij zo uit de jaren tachtig is weggelopen. Doordat er ook wel wat funky ritmes doorheen fietsen klinkt het album ongeveer alsof It Bites met Prince en Hall & Oates is gemengd. Wanneer je met die wetenschap gaat luisteren blijkt Travel Light een hele leuke plaat te zijn. De wat nasale stem van Singor moet je wel liggen, maar past er goed bij.
Opener ‘Unthink’ is nog de track met de meeste rock aanknopingspunten, wat vooral komt door de riff en de vernuftige solo. In het met een huppelend triphop-ritme gezegende ‘Travel Light’ doet het hele sfeertje wel wat aan Prince (zelf ook geen onverdienstelijk gitarist) denken. Tracks als ‘Start’ en ‘Just Go There’ (met fraaie koortjes) hebben dan weer een pompend en zwaar ritme en in ‘Under Your Radar’ doet Singor wel wat denken aan Nik Kershaw.
Het album is van constante kwaliteit en barst natuurlijk van de geweldige solo’s van Singor, maar die solo’s zijn geen doel op zich, maar vormen de perfect symbiose met de vele elektronica. Als je in dat kader dan toch een hoogtepunt moet benomen laat het dan ‘Shapeshifter’ zijn, waarin Singor soms een beetje klinkt als David Bowie. Travel Light moet je gewoon een aantal keren beluisteren, en dompelt je dan in een warm muzikaal bad. In de jaren tachtig had Marcel Singor ongetwijfeld hoge ogen gegooid met dit album. Wanneer je bent opgegroeid in die tijd zal dit album een feest van herkenning voor je zijn.
Broeder Dieleman - De Liefde Is De Eerste WetNa Komma uit 2018 en Dit Is De Bedoeling , zijn samenwerking met Wannes...
Between the Jars - Oh...What A Time To Be Alive Oh, was elke albumhoes maar zo’n feestje! Het debuutalbum van de Utrechtse...