2020-06-26
In de UK is Bad Touch al enige tijd goed bezig om in rap tempo de trouwe achterban uit te breiden. Al tien jaar lang slagen de Norfolk-rockers er in om met hun live-optredens een onuitwisbare indruk achter te laten met van soul en blues doordrenkte jaren zeventig-rock. Crisis of niet, de band is vastbesloten om in 2020 stevig door te pakken. Het harde werken maar vooral ook het geloof in eigen kunnen lijkt met Kiss The Sky, albumnummer vier, eindelijk zijn vruchten af te werpen. Al in een vroeg stadium was het engineer/producer Chris Kimsey, ooit verantwoordelijk voor het geluid van bands als The Rolling Stones en Led Zeppelin, die toevallig de muziek van het vijftal te horen kreeg en besloot om enkele tracks nog eens te onderwerpen aan een speciale ‘Kimsey-behandeling’. Met succes. Plotseling werd de muziek opgepikt en zagen bands als The Answer, Quireboys, Skid Row en Reef hun publiek opgewarmd worden door de enthousiaste rockers. Marshall Records, vernoemd naar het legendarische versterkermerk dat sinds enige jaren actief muzikanten ondersteunt die het imago van het merk uitstralen, besloot vervolgens om de band te contracteren. Deze Britse exponent van de ‘New Wave of Classic Rock-movement’ doet namelijk nogal eens denken aan de rockacts die indertijd met veel bas-, drums- en gitaargeweld en decibellen, voorzien van imposante Marshall-apparatuur, de wereld op zijn kop zetten. Vergelijkingen met Lynyrd Skynyrd en Black Crowes zijn logisch. Zelf beweren zij voornamelijk Britse invloeden van The Rolling Stones, Free en Led Zeppelin terug te zien maar “Ach, wat maakt het uit: We love music from both sides”, aldus Westwood.De albumhoes toont vijf jonge mannen met een zelfverzekerde blik. Het intro van opener ‘Come A Little Closer’ bewijst dat het daar niet bij blijft. Een snoeiharde, pakkende riff zet de toon voor wat er verwacht kan worden. Alle elementen van het rock- en bluesidioom worden overtuigend toegepast. Het verhaal dat de studioruimte van Rockfield inspireerde leidt geen twijfel. Freddie Mercury, Robert Plant, Lemmy en veel andere grootheden kunnen of konden er over meepraten. Het stoere ‘I Get High’ zal het ongetwijfeld lekker doen tijdens de liveoptredens. Een krachtige meezinger waarin de liefde centraal staat. Met de Southern gospel van ‘Let Go’ heeft de band zelfs een Britse tegenhanger van ‘Twice As Hard’, zie debuut Black Crowes, in huis. Of het voor Bad Touch ook allemaal zo onstuimig gaat verlopen weten we nog niet maar toen in maart de single ‘Strut’ werd gelanceerd zag de wereld er ineens behoorlijk anders uit. Gaan we niet bij stilstaan, beter is het om het feestje voort te zetten met feelgood-rock ’n roll zoals in de titeltrack waarin we naast prettige harmonieën, voortreffelijk gitaarwerk aantreffen. Serieuzer is ‘See You Again’ die een andere kant laat zien. Een gevoelige ballad met piano, strijkers en akoestische gitaar, opgedragen aan de overleden vader van een van de bandleden. Een leuk extraatje vormt de versterkte bewerking van Kiki Dee’s grote hit uit 1974 ‘I’ve Got The Music In Me’, een goed excuus voor Westwood om zich vocaal nog eens te laten gelden maar echt interessant is de bonus die alleen digitaal verkrijgbaar is. ‘Something About Your Kiss’ is als laatste track toegevoegd. Het laat een band horen die even behoorlijk uit de comfort zone stapt maar in een geweldige vorm steekt met een indrukwekkende samensmelting van folk en rock. Lullig voor de vinylfanaten maar alleen al deze door Bad Company’s ‘Seagull’, overigens eveneens uit 1974 afkomstig, beïnvloede parel rechtvaardigt de aanschaf van zo’n ‘ouderwets’ zilverschijfje.
Dit alles maakt van ‘Kiss The Sky’ uitermate geschikt materiaal voor de eindejaarslijstjes van dit nu al memorabele muziekjaar.
Gerry Cinnamon - The BonnyIn zijn eigen land zou hij komende zomer in een uitverkocht Hampden Park...
Dikke Dennis & de Røckers - Prehistorisch Beest Wie toevallig begin dit jaar op Eurosonic in Groningen aanwezig was, liep...