2020-07-20
Je hebt van die bands die zeer gewaardeerd worden door collega muzikanten en connaisseurs, maar die bij het grote(re) publiek relatief onbekend zijn. Giant Sand is typisch zo’n band. Frontman Howe Gelb is een zeer productieve liedjesschrijver en gewaardeerd muzikant, hij werkte onder andere mee aan Carice van Houtens album See You On The Ice, maar bij het grote(re) publiek is Giant Sand toch vooral de band waar Joey Burns en John Convertino van Calexico ooit inzaten. Desondanks werken Gelb en zijn band al sinds 1985 gestaag door en in die 35 jaar bracht de band 27 albums uit. Begin jaren ’90 verschenen drie albums die door de kenners nog steeds worden gerekend tot het beste wat Giant Sand te bieden heeft. Ramp, het tweede van deze drie albums, wordt nu in een geremasterde versie op vinyl uitgebracht.
Ramp verscheen oorspronkelijk in 1991 en is sindsdien al eens heruitgebracht, maar deze keer dus geremasterd en bovendien voorzien van een bonus-LP met daarop de Mad Dog Studio Sessions, ook uit 1991. Dit maakt deze reissue van Ramp natuurlijk al meteen aantrekkelijk voor de fans.
Maar eerst Ramp zelf. Het album opent met twee sterke rocksongs met een sterke Americana-feel, die wel wat doen denken aan het werk van bijvoorbeeld The Jayhawks. Ook ‘Neon Filler’, de afsluiter van de A-kant zit in de Americana-hoek, maar deze song is wel veel rustiger en minder rockend. ‘Wonder’ is een song die begint al een rammelend kampvuurliedje, maar waarin een lekker overstuurde gitaar een steeds grotere rol opeist. ‘Welcome To My World’ is een ouderwetse country-tranentrekker, inclusief meehuilende steelguitar en ‘Anti-Shadow’ is een bluesy song die rustig begint en vrij stevig eindigt.
De B-kant van Ramp opent met het een stukje jazz, waarin vooral de piano en de bas de hoofrollen opeisen. Hierna horen we een hoekige rocksong en opnieuw een kampvuurliedje. ‘Resolver’ en ‘Nowhere’ zijn countrysongs, waarbij de laatste, met name door de vocale bijdrage van Pappy Alleen, nogal aan Johnny Cash doet denken. Na opnieuw een sterke rocksong wordt Ramp afgesloten door ‘Patsy’s Blues’, een nummer dat nogal wordt ontsierd doordat er een meisje doorheen zit te zingen/schreeuwen. Het overwegend sterke album eindigt hierdoor met veruit de minste song en dat is jammer.
De bonus-LP bij Ramp biedt muzikaal gezien vergelijkbaar materiaal met het album zelf, alleen is het allemaal net een tandje minder van kwaliteit. Wel is het interessant om een andere versie van ‘Romance Of Falling’ te horen, een van de betere tracks op Ramp.
Ramp is een prima album en een mooie kennismaking met het veelzijdige Giant Sand. De bonusplaat is vooral interessant voor de fans.
Bambi Choclate FC - The Way Things AreVanuit het niets is daar ineens The Way Things Are van Bambi Choclate F.C....
Lucinda Williams - Good Souls Better Angels Afgelopen januari is ze 67 jaar geworden, maar voor wie had gedacht dat...