2020-09-08
Het kan niet gemakkelijk zijn om na vijftien jaar afscheid te nemen van je alter ego en aan de wereld jouw ware persona te tonen. Dat is precies wat Naeem Juwan doet op Startisha, zijn eerste album onder zijn eigen naam. Of dit dan ook het einde van MC Spank Rock betekent laat hij in het midden, maar feit is dat dit nu zijn eerste teken van leven is na vier jaar stilte. Toen verborg hij zich nog onder dit zelf gecreëerde personage, die opkwam in de hoogtijdagen van de break-beat Baltimore club sound in 2006. Zijn debuutalbum uit dat jaar, YoYoYoYoYo, gedomineerd door zware bass hiphop, house, rock en elektronica, bleek zijn grootste triomf. Het commerciële succes van stadgenoten Diplo, Santigold en Benny Blanco streefde hij nooit na en bleef ook uit.Zijn coming out proces (ook letterlijk) doet hij niet alleen: het album staat bol van samenwerkingen. Justin Vernon (Bon Iver) is aanwezig op een tweetal nummers (‘Stimulation’ en ‘Tiger Song’). Francis and the Lights schreven mee op ‘Stone Harbor’,wat een prachtige liefdesverklaring is aan zijn vriend. Ondersteund door piano en elektronische blazers dein je onderbewust mee op een zachte triphopbeat. “Every song I hear I think of you/Every love I’ve had I think of you.” blijft in je hoofd zitten.
Het knappe van dit album is dat allerlei stijlen voorbij komen. Dit begint al met opener ’You And I’, wat een wel heel a-typische cover is van de Amerikaanse elektronica-pioneers Silver Apples uit 1968. Naeem zingt met zoveel soul, klinkend als een jonge Prince, dat je even op het verkeerde been gezet wordt. De boodschap "You and I could love each other / but we don't have time for the little things" komt aan: je wilt even de tijd voor dit album nemen.
Het geluid van zijn alter ego neemt heel even de rollen over op ‘Let Us Rave” en het briljante ‘Woo Woo Woo’, waarbij raps van Micah James en Amanda Blank even het schaamrood op je wangen toveren. Even zijn we terug in de tijd dat hij garant stond voor ongecensureerde sexueel getinte teksten op muziek.
Uiteindelijk komen we net voor het einde van het album aan bij de kern van het album en wel op title track ‘Startisha’. Hier bezingt Naeem zijn eerste ervaringen met muziek en welke invloed deze kan uitoefenen. Heel mooi beschrijft hij hoe sensueel zijn buurmeisje danst, waarbij iedereen wel moest kijken en hij zich nog steeds afvraagt, “Sometimes when I have time/I think of you and I wonder/Do you still move this way?”. Het duidt ook op de verwerking van zijn eigen sexualiteit en hoe muziek hem heeft geholpen deze te uiten.
Het album klinkt af en toe net zo chaotisch als de artwork die erbij komt. Laat dat je niet misleiden: Naeem zit een veranderproces en maakt gebruik van oude en nieuwe vrienden om te komen waar hij wil. Durf je te laten meenemen op deze zoektocht: de eerste stappen laten direct al wat avontuurlijks horen.
Deerhoof - Future Teenage Cave ArtistsHet gebeurt binnen de hedendaagse popmuziek niet zo heel veel meer dat...
Silverbacks - Fad Is Silverbacks de zoveelste Ierse band die meelift op het succes van hun...