Caleb Landry Jones, die acteerde in films als X-Men: First Class en No Country For Old Men presenteert met The Mother Stone zijn debuutalbum. Het album leunt qua stijl zwaar op David Bowie’s Aladdin Sane. Maar ook Pink Floyd ten tijde van Syd Barrett en de theatrale eighties-elektronica van Fad Gadget zijn goede referenties.
Jones toont zich van veel markten thuis want op het album zingt hij niet alleen, maar bespeelt hij ook nog een keur aan instrumenten: gitaar, keyboards, drums en percussie. Hij krijgt daarbij hulp van zijn muzikale maatje Robert Hudson, de strijkers van The Nona Quartet en backing vocals van The Baby Flames.
Elementen uit theater, vaudeville en cabaret worden samengeperst op een vijftien tracks tellend - en een méér dan een uur durend - album. Dat wreekt zich op den duur. De meeste nummers zijn ontstaan vanuit een aardig idee, maar Jones werkt die ideeën vervolgens niet verder uit. De theatrale uitvoering kan niet verbloemen dat het op het album aan echte songs ontbreekt. De rijkelijk georkestreerde muziek en de theatrale voordracht van Jones leiden al snel tot verzadiging. Het resultaat is een eigenzinnig maar stuurloos album. Alsof Jones acteert in een film zonder script.
Dat Caleb Landry Jones over muzikaal talent beschikt, valt niet te ontkennen. Maar louter als luistervoer schiet The Mother Stone toch wat tekort. De muziek zou beter tot zijn recht komen als muzikale omlijsting van een theaterstuk of musical. Dan zijn we toch weer terug bij het acteren.
Becca Mancari - The Greatest Part Becca Mancari is een Amerikaanse indiefolkmuzikant met Ierse, Italiaanse en...
Choir Boy - Gathering Swans Choir Boy , ondanks dat de naam hier enkelvoud doet vermoeden, is er toch...