2020-09-15
H.C. McEntire is het levende bewijs dat niet alles vanzelf gaat, maar dat als je doorzet er iets heel moois kan ontstaan. Na begonnen te zijn in postpunk/indie-rock band Bellafea om af te reageren op haar ouders, die bij TV predikant Billy Graham werkten, kwam zij in de folkband Mount Moriah terecht. Dit muziekgenre paste haar beter en even leek zij gelukkig te zijn. Na hun derde album, How To Dance, kwam zij in een depressie terecht en voelde zich verloren. Ook een muzikaal uitstapje met medebandlid Jenks Miller in Un Deux Trois hielp niet. Uiteindelijk vond zij troost bij het Girls Rock project en schreef zij haar angsten van zich af, waaronder hoe lastig het is om je als lesbienne in de conservatieve Amerikaanse country/folk-scene te handhaven. De nummers die ze in deze tijd schreef, leidden tot haar eerste soloalbum: Lionheart.Angel Olsen is een van de artiesten die op haar soloalbum te horen was en waar McEntire hierna twee jaar lang mee heeft getourd als achtergrondzangeres. Na deze extensieve tijd keerde zij terug naar haar partner met wie zij in een omgebouwde schuur woont in Noord Carolina. Zij wonen pal aan de rivier Eno, daar waar deze de provincies Orange en Durham verdeelt. De sereniteit hier zorgde ervoor dat zij voldoende nummers kon schrijven voor haar tweede album, Eno Axis, dat overheerst wordt door haar liefde voor gospel en country.
Al bij de opener ‘Hands For The Harvest’ is duidelijk dat we met een tijdloos album van doen hebben. Het langzame begin van piano en orgel met de inkomende pedal steel gitaar op haar terugkerende songtekst “Early rise, start the fire” plaatst je direct in een landelijke setting.. Op het briljante bluesy ‘River’s Jaw’ gaat ze nog een stap verder: hier dient de rivier als de natuurlijke instrumentale tegenhanger van de groezelige gitaarsolo van Luke Norton. McEnrtire zingt haar habitat alle lof toe: “To all the winds—hold high the hymnal, Gather blessings by the fistful”.
In de rustieke setting is er ook tijd voor reflectie. Op ‘Footman’s Coat’ overpeinst ze over wat had kunnen zijn met een oude (hetero) liefde: “In a different life/ I’d have taken on your name/given you a child/ given you everything.” Op ‘One Eye Open’ geeft ze ons een kijkje in haar jeugdjaren, waar iedereen in het christelijke keurslijf werd geperst met alles wat daarbij komt. Heel nonchalant zingt ze over wat ze vanuit haar zondagsschool zag. “That criss-cross flag is flapping in the wind/ and the crosses burn/till the morning”.
Heather Cecelia McEntire levert een prachtig tweede album af. De gospel, country en blues zorgen ervoor dat haar poëtische teksten volledig tot zijn recht komen. Doordat ze op haar eerste debuut haar hart heeft uitgestort, klinkt ze hier bevrijd en zelfverzekerd. Dat bewijst ze door zich te wagen aan een Led Zeppelin cover, ‘Houses Of The Holy’, dat ze omtovert tot een ‘new American classic’. Dat is misschien nog wel de beste omschrijving van het album.
Markus Floats - Third AlbumHoud het simpel, moet Markus Lake gedacht hebben. Iets wat hem niet onbekend...
Inventions - Continuous Portrait Inventions is het samenwerkingsproject van Matthew Cooper (beter bekend als...