RECENSIE: Lina_Raül Refree - Lina Raul Refree

LRR
recensie cijfer 2020-09-10 Als je flamenco weer hip kunt maken, dan moet dat ook lukken met fado, moet de Spaanse muzikant, componist en producer Raül Refree gedacht hebben. Werkte hij eerst succesvol samen met Rosalie, nu werkt hij met de Portugese Lina (Carolina Cardoso Rodrigues) om haar heldin, de befaamde Amália Rodrigues, te eren. Op Lina_ Raül Refree heeft Lina elf nummers van haar gekozen en samen met Refree in een eigentijds jasje gestoken. Het album sluit af met een ode aan haar werk op een respectvolle, authentieke, manier.

Fado muziek kenmerkt zich door een sterk gevoel van ”saudade” oftewel melancholie en nostalgie, waarbij er aan hartzeer geen gebrek is. Lissabon is nog steeds de thuishaven van deze unieke muzieksoort, maar inmiddels is Fado ook steeds vaker in Nederland te beluisteren. Niet alleen door tournees van Mariza en Cristina Branco, maar ook door de Noord-Hollandse zangeres Iris Feijen die onlangs de zangwedstrijd TV We Want More won. Toch doet de muziek voor vele luisteraars ouderwets aan. Daar wil Lina_ Raül Refree verandering in brengen.

Door Refree naar Portugal te laten komen en hem een concert van haarzelf bij te laten wonen, wilde zij hem enthousiast maken om met haar voor een opleving van het genre te gaan zorgen. Enkel gewapend met piano en verschillende synthesizers, begeleidt hij haar op dit album. Hierbij zorgt hij er duidelijk voor dat haar stem en haar emotie de boventoon voeren. De zware bastonen en angstaanjagende synthesizer op ‘Destino’ zijn de enige uitzondering waar hij domineert. Het zijn met name ‘Giavota’, ‘Quando Eu Era Pequenina’ en ‘Barco Negro’, waar zij beiden excelleren en fado letterlijk nieuw leven inblazen.

Het album met bewerkte klassiekers zal niet iedere fado-liefhebber behagen. Het traditionele gitaarspel om de zangers te begeleiden, wat zo kenmerkend is voor deze muziekstijl, is hier vervangen door strak pianospel en donkere synthesizertonen. Pas op het slotakkoord ‘ Voz Amália De Nós’, geschreven in 1984 en nooit door Amália Rodrigues gezongen, wordt de akoestische gitaar erbij gehaald. Het feit dat je het dan pas realiseert, doet je inzien dat Lina en Refree een waardig eerbetoon hebben afgeleverd. Dankzij dit album beleef je fado op een andere manier zonder dat deze aan intensiteit inboet. Voor diegenen die minimalistische en duistere muziek kunnen waarderen, is dit zeker het beluisteren waard.
Recensent:Hendrik Goos Artiest:Lina_Raül Refree Label:Glitterbeat
Cover Pulled By Magnets - Rose Golden Doorways

Pulled By Magnets - Rose Golden DoorwaysSeb Rochford is een bekende sessiedrummer, die met artiesten als Patti Smith,...

Cover TootArd - Migrant Birds

TootArd - Migrant Birds TootArd is een band uit de Golanhoogten. De broers Hasan en Rami Nakleh...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT