2020-09-26
Als je naar een concert gaat zie je ze meestal ergens achterin zitten, verscholen achter een hele batterij met verschillende trommels, tamboerijnen en frame drums (ook wel lijsttrommel genoemd). Deze percussionisten zorgen tijdens het optreden met deze verschillende slaginstrumenten net voor dat kleine beetje extra pit of ondersteuning van de drummer. Vaak blijven zij op de achtergrond en is hun impact subtiel. Maar wat nu als vier slagwerkers met een internationale reputatie bij elkaar komen en zich verenigen op een album?Op Elements gebeurt dat: zij noemen zich Masters Of Frame Drums en hebben samen negen zelfgeschreven nummers opgenomen. Hierbij gebruiken zij een hele verzameling van percussie instrumenten: tar, bodhran, bendir, hang, sogo, marimba om er een paar te noemen. Elke muzikant vertegenwoordigd een van de vier klassieke elementen. De Amerikaan Glen Velez vertegenwoordigt ‘lucht’; de Israëliër Zohar Fresco ‘vuur’; de Italiaan Andrea Piccioni ‘water’ en de Turk/Duitser Murat Coşkun ‘aarde’. Volgens de inleidende tekst van Piccioni in het begeleidende boekje is het idee hierachter dat als alle elementen in harmonie met elkaar zijn, er een rijke en gevarieerde wereld ontstaat.
Zoals je al zult vermoeden zijn de vier meesters aan elkaar gewaagd en halen zij alles uit de kast. Niet om elkaar de loef af te steken, maar juist ter muzikale ondersteuning. Het respect voor elkaars verschillende manier van spelen op het brede slagwerkassortiment is overduidelijk te horen. Dat zij volledig met elkaar in evenwicht zijn, is vooral te horen op ‘Melfuffin’. Na de samenzang vervolgt het nummer in verschillende handdrumstijlen, waarbij zelfs de handklap niet wordt overgeslagen.
De muzikanten zijn wel zo slim om voor voldoende afwisseling te zorgen en niet te vervallen in een frame drum masterclass. Op ‘Lost’ is het aan de marimba (van de xylofoonfamilie) die prettig domineert en ‘Dani Lo’ klinkt zo goed door de gastvocalen van Emre Gultekin. Het zijn met name de nummers geschreven door Fresco die het meest aanspreken. Op ‘Echad’ zorgt de klarinet van Vardan Hovanissian al vroeg voor een gezonde onderbreking van de drumritmes. ‘Miriam Ha’nevia’ is een prachtige afsluiter door Hovanissian, op doedoek ditmaal, met goedgekozen achtergrondzang van Gultekin en Malabika Brahma. Je voelt je daadwerkelijk in de warme contreien van het Midden-Oosten.
Het idee om een album op te nemen met vier percussionisten is gewaagd. Het is lastig om niet te verzanden in een exercitie van slagwerktechnieken, waar alleen muziekschoolstudenten naar luisteren. Het is gedeeltelijk gelukt, aangezien toch blijkt dat de hier veelgebruikte mondharp onvoldoende houvast biedt om de verschillende slagwerkinstrumenten aan elkaar te smeden. Het komt dan juist neer op de gastmuzikanten om voldoende variatie te brengen. Tip: sla ‘Kedi yedi’ over, tenzij je echt van kattengezang houdt…
Zea + Oscar Jan Hoogland - SummingWat moet het heerlijk zijn om je eigen platenlabel te hebben en uit te kunnen...
Jon Hassell / Farafina - Flash Of The Spirit Sommige albums verdienen een tweede kans, moet het platenlabel Glitterbeat...