2020-09-13
‘Assouf’ is de term voor muziek die gemaakt wordt in (nood)gedwongen ballingschap en betekent zowel verlies, verlangen als heimwee. Deze muziek wordt veelal geassocieerd met een groep als Tinariwen, die de inspiratie vormde voor Tamikrest. Deze band werd in 2006 opgericht in Kali (Mali), waar de oorspronkelijke leden van de band elkaar van school kennen. Toen in dat jaar weer rellen en regionale conflicten hun levens gingen beheersen, besloten zij niet de wapens, maar de gitaren ter hand te nemen. Vanuit zuidelijk Algerije bezingen zij hun strijd in het Tamasheq, wat de taal is van de Kel Tamasheq (hoe we voorheen de Touareg noemden). Hun bandnaam betekent zowel knooppunt, alliantie als toekomst en juist voor hun zesde studioalbum,Tamotaït, blijkt dit goed gekozen. Het album is opgenomen in landelijk Frankrijk en geproduceerd door Dave Odlum, ooit gitarist van The Frames. Inmiddels is hij succesvol producer van landgenoten Luka Bloom, Gemma Hayes en Glenn Hansard, maar ook van Tinariwen. Hij was al verantwoordelijk voor voorganger Kidal (2017), maar hier zorgt hij ervoor dat de band een andere richting op wordt gestuurd. ‘Tamotaït” betekent hoop op een positieve verandering, die muzikaal wordt ingezet met een voller geluid en waar de rauwe gitaarriffs plaats hebben gemaakt voor rustigere nummers.
Deze aanpak komt het beste tot uiting op ‘Azawad’, wat een sombere herinnering is aan de zelfstandig uitgeroepen staat in het noorden van Mali. Tussen 2012 en 2013 hoopten de Kel Tamasheq zij zich daar te vestigen, voordat de Malinese strijdtroepen de onafhankelijke staat weer annexeerden. “Azawad my desire, the one that keeps me alive. Not a personal desire, but one of a people… Who do not accept to live dominated.”
Dat de zwerftochten sindsdien invloed op de band hebben gehad, laat zich op dit album duiden. Twee bandleden zijn vervangen door Franse muzikanten, die hun eigen westerse invloed laat gelden. Opener ‘Awnafin’ klinkt als de ideale combinatie tussen hun kenmerkende gitaargedreven woestijn-blues/rock met een vleugje Europees drumgeluid. Voor de liefhebber van Afrikaanse percussie is er nog volop te genieten: op ‘Amidinin Tad Adouniya’ is de hoofdrol voor de djembé.
Daarnaast is de band gaan samenwerken met Marokkaanse zangers Hindi Zahra, die op ‘Timtarin’ (gek genoeg) in het Engels zingt “We are all fallen stars/All rising suns/ For those that won’t cry/We light up the world”. Op afsluiter ‘Tabsit’ horen we traditionele Japanse instrumenten, shamisen en tonkori, gespeeld door twee leden van de Oki Dub Ainu Band. Gezien het feit dat dit nummer opgenomen is in een Japanse studio geeft wellicht een kijkje in de toekomst. Gaat de band op zoek naar een ander geluid om de strijd voor hun eigen onafhankelijke staat bij te staan?
Op hun zesde album lijken de drie originele bandleden (Ousmane Ag Mossa, Aghaly Ag Mohamedine en Cheick Ag Tiglia) meer dan ooit op een kruispunt te staan. Hun traditioneel getrouwe geluid wordt langzaamaan westers en ook al zingen zij in hun eigen taal, dit album zal hen internationaal veel volgers opleveren. Dat zal een terechte waardering zijn.
Edikanfo - The Pace Setters The Pace Setters had bijna veertig jaar geleden de internationale doorbraak...
Zea + Oscar Jan Hoogland - Summing Wat moet het heerlijk zijn om je eigen platenlabel te hebben en uit te kunnen...