2020-11-02
Kort na het uitbrengen van zijn laatste album Avalanche dat met de naar hem vernoemde band vorig jaar werd opgenomen, dook Julian Taylor snel weer de studio in om geheel zelfstandig te werken aan een volledig nieuwe verzameling van eigen composities. De acht tracks die in The Woodshed Studios werden opgenomen, voornamelijk folk, country en een vleugje pop, zijn te vinden op The Ridge dat dit voorjaar al geheel afgerond klaar lag om wereldwijd verspreid te kunnen worden. De Canadese muzikant koos hiervoor bewust het geschikte moment uit omdat hij meent met zijn muziek troost te kunnen bieden in deze moeilijke tijd. Het script voor de videoclip die ‘The Ridge' moest ondersteunen kon al vrij snel worden weggegooid. Taylor besloot vervolgens, weliswaar noodgedwongen vanuit een lockdown-situatie, om beeldmateriaal uit zijn eigen archief te verzamelen en hiervoor te gebruiken. Het resultaat hiervan is werkelijk geslaagd te noemen en toont nog maar eens aan hoe groot de kracht van de eenvoud kan zijn. Het is een persoonlijke collage uit het leven van Taylor geworden en de geselecteerde verzameling uit zijn jeugd had niet beter uitgekozen kunnen worden. In tegenstelling tot het laatste album met de band waar de muzikale inspiratie voornamelijk uit Memphis en New Orleans afkomstig was, is het deze keer allemaal dichtbij huis gebleven. De titel van dit album verwijst naar de plaats Maple Ridge in British Columbia waar zijn grootouders woonden die een belangrijke rol speelden in zijn leven en waar hij als kind dan ook regelmatig verbleef. De foto van de albumhoes maakte Taylor kort na het overlijden van zijn oma. Een situatie die hem ineens terugbracht naar zijn jeugd. Het plaatje deed hem denken aan de plaats waar hij indertijd zo veel fijne momenten met haar deelde. De foto’s in de clip zijn afkomstig uit een album dat zij ooit aan hem had gegeven. Voor Taylor bleek het pas op latere leeftijd allemaal duidelijk te worden waarom hij niet leek op de familieleden die in het boek waren afgebeeld. Zijn afkomst, half Mohawk, half West- Indiaans, en opgegroeid in een hoofdzakelijk blanke gemeenschap leidde tot veel verwarring voor de jonge knul en zijn omgeving. Aan de andere kant koestert hij de liefde en warmte in zijn familie, hij spreekt over universele liefde waarin huidskleur er niet toe doet, maar staat ook stil bij het verlies van zijn dierbaren die zo belangrijk voor hem waren in zijn ontwikkeling. De titeltrack omvat alles wat hierboven is beschreven en volgens de singer-songwriter zijn alle teksten gebaseerd op ware feiten.
Het melancholische ‘Human Race’, voorzien van treurige vioolklanken en jankende pedalsteel, waarin op een ingetogen wijze de warme stem van Taylor klinkt, maakt misschien wel minstens zoveel indruk. Het onschuldige kind groeit op en maakt kennis met de wrede wereld en de soms zo harde realiteit. Prachtig en liefdevol is ook het op een gedicht van zijn opa geïnspireerde ‘Ola, Let’s Dance’. In ‘Ballad Of A Young Troubadour’ horen we zijn verhaal hoe hij als 17-jarige de wijde wereld introk als muzikant met maar één doel voor ogen: muziek maken en het zoveel mogelijk mensen laten horen. Zoveel jaren later is Julian Taylor nog altijd bezig om zijn missie te volbrengen.
Terwijl iedereen momenteel angstig afwacht op wat er nog gaat komen is het juist nu zo heerlijk om samen met deze integere muzikant even terug te blikken op de fijne en onbezorgde momenten uit zijn jeugd.
L.A. Salami - The Cause Of Doubt & A Reason To Have FaithJe bedenkt het niet, een naam als L.A. Salami . De naam is dan ook,...
Nicole Atkins - Italian Ice De muzikale carrière van Nicole Atkins is er een waarin nergens de...