2020-10-10
Wat moet je verwachten van een album waarvan de artiest het idee heeft dat het niet af is en het WILL THIS MAKE ME GOOD heeft genoemd? Die vraag blijft je bezighouden tot het einde van de eerste luisterbeurt. Enigszins gedesillusioneerd blijf je achter: waar heb je nu naar geluisterd?Nick Hakim liet ons op Green Twins [2017] kennismaken met zijn psychedelische indie-soul met invloeden van Curtis Mayfield and D’Angelo. Diens opvolger drie jaar later gaat nog een stap verder. Er wordt geëxperimenteerd met geluidseffecten en nummers worden onderbroken of voortijdig afgekapt. Dit draagt niet bij tot het luisterplezier en werkt alleen als je het album in de voorgeschreven volgorde beluistert. Het experimenteren werkt niet altijd: ‘Drum Thing’ had beter niet op het album kunnen blijven.
De eerste drie tracks zetten direct de toon, waarbij de vervormde psychedelica de speakers uitgalmt en Hakim direct hedendaagse problemen aansnijdt. Op ‘All These Changes’ is dat de klimaatverandering en zingt hij over Moeder Aarde. “Can you feel our mother raging…/pretty soon we will be underwater” . Title track ‘WTMMG’ handelt over medicatie en zijn persoonlijke ervaring hiermee: “They told us it was good for us/ We truly never understood/ Two times a day/ 10 years/ Lab rats in cages they’re feeding us their fear”. Hierna deelt hij met ons zijn rusteloosheid en gebrek aan slaap hierdoor op ‘Bouncing’, “i’ve been tryna find peace/cause i’ve been bouncing off the walls/i can’t sleep” .
Het is ‘Qadir’ dat het album bij elkaar houdt. Deze intrigerende ode aan een overleden vriend behandelt niet alleen de afhankelijkheid van verdovende middelen (“this dependency don’t help nobody”), maar ook het gebrek aan aandacht voor mensen om ons heen (“there seems to be a complexity to being kind”). Hierna zijn nummers als ‘All These Instruments’ en ‘Crumpy’ met het illustere “My face has become one with the concrete” een logisch vervolg, waar Hakim zijn gedachten over de hedendaagse samenleving in kwijt kan. Met ‘Gods Dirty Work’ keren we weer even terug naar de muziek van zijn debuutalbum.
Hakim maakt het ons, maar ook zichzelf, lastig. Tekstueel laat hij op bijna poëtische manier de achterkant van zijn tong zien. Muzikaal blijkt hij er nog niet uit te zijn wat hij wil laten horen; de effecten die hij te pas en te onpas gebruikt lijken tot doel te hebben dit te verhullen. De continue meerstemmige zang gaat op den duur vervelen en zorgt ervoor dat je het album niet al te vaak zal opzetten. Dit album doet hem geen goed.
Sammy Brue - Crash Test KidOp je achttiende al je tweede album uitbrengen, dat doen hem niet veel na....
Marynka - Red Moon Weet je nog wat je deed tijdens de lange maansverduistering op 27 juli 2018?...