2020-09-08
Kristoffer Gildenlöw is een Zweedse muzikant die al op jonge leeftijd in Pain Of Salvation, de band van zijn oudere broer Daniel, opdook als bassist. In 2006 hield Gildenlöw het, na twaalf jaar, voor gezien in Pain Of Salvation. De vriendelijke Zweed vestigde zich in Nederland en formeerde samen met zijn vrouw Liselotte Hegt (bekend van Cirrha Niva) de band Dial.Het leverde een fraai album op. Omdat Gildenlöw een begenadigd bassist is werd hij hierna voor vele projecten gevraagd. De lijst is bijna eindeloos, maar een wapenfeit willen we nog wel vermelden: Gildenlöw is inmiddels ook ‘gewoon’ bassist in Kayak.
Los van alle klussen probeert Gildenlöw ook nog eens een solocarrière van de grond te tillen. Zodoende heeft hij alweer zijn derde soloplaat uitgebracht. Deze plaat bestaat voor een deel uit songs die Gildenlöw in eerste instantie schreef voor een album dat later dit jaar moet uitkomen, maar de hoeveelheid aan materiaal en het grote verschil tussen een aantal songs deed hem besluiten de als tussendoortje geplande EP met de ‘overtollige’ tracks uit te bouwen tot een compleet album. De titel van het werkstuk is Homebound.
Op het album speelt Gildenlöw uiteraard veel zelf (bas, gitaar en keyboards), maar wordt hij ook bijgestaan door een flink rijtje muzikanten. De meest opvallende namen uit dit rijtje zijn Dirk Bruinenberg op drums, zijn voormalige Pain Of Salvation-bandmaat Fredrik Hermansson op piano, zijn Kayak bandmaat Marcel Singor op gitaar en Maaike Peterse op cello. De achtergrondzang wordt verzorgd door Jan Willem Ketelaers en Erna Auf Der Haar.
Tekstueel heeft Gildenlöw zijn inspiratie gehaald uit de momenten dat hij ligt te piekeren tijdens slapeloze nachten. Het maakt dat het album donker aanvoelt, maar het levert een aantal mooie liedjes op. Hoewel Gildenlöw misschien niet de meest opvallende zanger is weet hij wel een snaar te raken.
De sfeervolle instrumentale opener ‘Eternal’ bouwt mooi op naar ‘Holy Ground’ dat raakvlakken vertoont met het werk van bands als Anathema en Antimatter. Er gaat dan ook veel dreiging uit van dit nummer, dat telkens lijkt uit te barsten, maar dat toch niet doet. Ook ‘Like Father, Like Son’ zit wat in dezelfde hoek, hoewel het iets minder somber klinkt en er halverwege een fraaie gitaarsolo opduikt. Met ‘Infected’ zoekt Gildenlöw iets meer de Scandinavische folk op, terwijl ‘Snow’ wel iets lijkt terug te grijpen op de rustigste momenten van zijn eerste band. Vooral de piano en elektronica doen hier veel voor dit wat sombere, maar werkelijk prachtige lied.
Op het tweede deel van Homebound zoekt Gildenlöw iets meer de traditionele singer-songwriterstijl op met kleinere liedjes als ‘I Cried Today’ en ‘You Need To Stay (Away)’, en waarbij vooral de Leonard Cohen cover ‘Chelsea Hotel#2’ opvalt. Het zorgt er allemaal voor dat Homebound een heerlijk luisteralbum is geworden en het toont aan dat Kristoffer Gildenlöw behalve een prima muzikant ook een begenadigd songschrijver is. Prima plaat.
Black Bone Nation - Born To RockUit Zuid-Afrika vernemen we over het algemeen niet zoveel op het gebied van...
Naglfar - Cerecloth Naglfar leek van de aardbodem verdwenen. Na Teras uit 2012 hebben we heel...