2020-09-14
Uit Zuid-Afrika vernemen we over het algemeen niet zoveel op het gebied van harde(re) muziek. Ondergetekende komt uit zijn hoofd niet verder dan Tribe After Tribe en Seether, maar dan houdt zijn kennis waar het Zuid-Afrikaanse rock betreft wel ongeveer op. De afstand is dan ook vaak te groot om in Europa te bestrijken, dus is het ook niet vreemd dat wij er hier in Europa vaak weinig van vernemen. Nu dan is er Black Bone Nation dat de grote afstand toch heeft overbrugd om haar eerste album Born To Rock te promoten, ongeveer op het moment dat er een pandemie uitbreekt. Slechte timing, en ook de, naar later dit jaar, omgeboekte concertdata zullen Black Bone Nation niet verder helpen, omdat de zalen dan ook nog slecht mondjesmaat mensen mogen toelaten. Volgend jaar nog maar eens proberen.Tot die tijd doen we het met het debuut van het Zuid-Afrikaanse viertal dat dus met Born To Rock voet aan de grond probeert te krijgen in Europa. Black Bone Nation heeft zich gespecialiseerd in classic rock en bij opening van Born To Rock ben je even bang met een complete AC/DC kloon te maken te hebben. Zo erg zijn de eerste twee songs (plus intro), waarvan ‘Bottoms Up’ een sympathieke ode aan Lemmy (Motörhead) is, door deze band beïnvloed.
Gelukkig heeft de band ook verder gekeken en blijkt het later op het album wat meer afwisseling op te voeren. Zo is ‘All For Tommorrow’ een puike jaren tachtig rockballad, die zo uit het werk van bands als Poison of Ugly Kid Joe lijkt weggelopen. Na nog een paar dampende rockers komen we dan bij het volgende hoogtepunt: de semiballad ‘Million Miles’, dat door de combinatie van piano en mooi gitaarwerk wel wat aan Guns ’n Roses doet denken. Ook qua opbouw. Ook het deels akoestische ‘Magic Man’ had zomaar uit de koker van Guns ’n Roses kunnen komen. Afsluiter ‘Deaf forever’ is instrumentaal en doet wel wat denken aan iets van Cheap Trick.
Black Bone Nation doet niet aan moeilijkdoenerij en vuurt op Born To Rock een aantal kloeke rocksongs en wat fraaie powerballads op ons af. Het is de vraag of de muziek van de vier heren ook echt aan gaat slaan. Daarvoor is het niet onderscheidend genoeg. Vermakelijk is deze classic rock jukebox wel en het is dan ook jammer dat de heren live niet te bewonderen zijn, want het kan niet anders of dat moet een feestje opleveren.
James Dean Bradfield - Even In Exile James Dean Bradfield is in het dagelijks leven zanger van Manic Street...
Kristoffer Gildenlow - Homebound Kristoffer Gildenlöw is een Zweedse muzikant die al op jonge leeftijd in...