2020-09-20
Phoebe Bridgers is zich zeer bewust van haar status in de muziekwereld en de hype rondom haar tweede album. Zij doet er dan ook alles aan om de verwachtingen in te lossen. Maar liefst vijfentwintig ervaren en bevriende rasmuzikanten zijn aangetrokken voor de opnames in de prestigieuze Sound City studio. Met een aantal daarvan heeft zij al eerder opgetreden en hun samengestelde muziekstijl kenmerken het geluid op Punisher. Zo is daar de rootsrock, die zij zij onder de knie heeft gekregen in haar band met Conor Oberst, Better Oblivion Community Center. De grungepop en folk komt voort uit Boygenius, haar band met Julien Baker en Lucy Dacus. Daarnaast heeft zij veel geleerd van het samenwerken met gevestigde artiesten, zoals The National, Fiona Apple en Jackson Browne.Er lijkt op het eerste gezicht (en gehoor) niet veel veranderd te zijn: het spookje op de hoes van haar debuutalbum Stranger In The Alps (2017) is verruild voor een skelettenpak en haar melodieën zijn wat meer verfijnd. Wat echter opvalt zijn haar volwassen, uitgesproken en eerlijke teksten. Zoals zij zelf zingt op ‘Savior Complex’: “All the skeletons you hide, show me yours, I’ll show you mine” . Zij weet aansprekende teksten te verpakken in een variërend muziekpakket, waarbij haar zwartgallige gevoel voor humor niet ontbreekt. Op ‘Halloween’ bijvoorbeeld: “I hate living by the hospital/The sirens go all night/I used to joke that if they woke you up/Somebody better be dying” .
Het album is grotendeels geschreven tijdens haar vele tournees met de verschillende, eerder genoemde, bands. ‘ICU’ is bijvoorbeeld geschreven tijdens een soundcheck en gaat titeltrack ‘Punisher’ over een woordgrapje onder musici waarmee zij een obsessieve fan beschrijven. Zij maakt ons hier deelgenoot van haar hypomanische gevoelens voor Elliott Smith: “What if I told you I feel like I know you/But we never met?”. Zo reflecteert zij wel vaker op het album en maakt zij combinaties die in eerste instantie niet veel met elkaar van doen lijken te hebben.
Zo worden herinneringen aan haar alcoholverslaafde vader opgehaald tijdens een dagje vrij op rocker ‘Kyoto’:“I don't forgive you/But please don't hold me to it/Born under Scorpio skies/I wanted to see the world/Through your eyes until it happened/Then I changed my mind” . Hierbij verwijst ze terloops naar Ryan Adams als de Scorpio. Het was Adams die haar eerste EP, Killer, uitbracht op zijn platenlabel Pax-Am in 2015, waarna zij even een relatie hadden. Vorig jaar zocht Bridgers de media op om haar verhaal te doen over zijn manipulatieve gedrag, nadat eerder een aantal jonge vrouwelijke artiesten zich hadden uitgesproken.
Met de elf nummers op haar tweede album weet Bridgers haar status als aanstormend talent om te zetten naar invloedrijke artiest. Het album is perfect opgebouwd: van het sombere instrumentale ‘DVD Menu’ tot het apocalyptische, bijna bombastische ‘I Know The End Is Near’. Met uiteenlopende invloeden van zowel Warren Zevon als Sufjan Stevens spreekt zij zowel jongere als oudere muziekliefhebbers aan. Als daar maar geen ‘Punishers’ tussen zitten...
Sunwatchers - Oh Yeah? Sunwatchers is een New York’s collectief dat graag in is voor een potje...
Lesoir - Mosaic Lesoir is een Nederlandse progrockband die alweer een flink aantal jaartjes...