Op zijn vorige plaat Persona was het thema de innerlijke zoektocht naar jezelf en hoe je je persoonlijkheid aan de buitenwereld presenteert. Een vrij abstract thema dat mysterie in zijn muziek opwekte. Deze keer zocht West zijn inspiratie meer in het visuele. Zo tekende hij eerst allerlei vormen die hij later naar muziek probeerde om te zetten. Dit 'articuleren' van vormen deed hij - net als op zijn album Night Melody (2016) - met analoge instrumenten. De titel is eigenlijk een verwijzing naar de avantgardistische componist Györgi Ligeti en dan niet zozeer zijn muziek zelf maar de totstandkoming ervan.
Wests composities waaieren breed uit en klinken inventief, spannend en zinnenprikkelend. Die spanning komt vooral voort uit het mooie contrast dat deze keer plaatsvindt tussen warme elektronische melodieën en sputterende mechanische beats. Een mooi voorbeeld van een nummer waarin slim met spanning wordt gespeeld is het titelnummer. Hier wilde West de notie van tijd en ruimte loslaten. Onder meer door subtiele veranderingen toe te passen weet hij hier naar een dromerige climax toe te werken. De muziek op dit album is ook wat minder zwaar van aard dan op voorganger Persona.
Door Rival Consoles unieke manier van composities in elkaar sleutelen en manier van spanningsvelden opwekken, weet hij elk album weer een nieuwe draai aan zijn muziek te geven. Het is daarom bijna jammer dat dit album slechts een half uur (zes tracks) duurt. Articulation biedt een bijna perfecte vorm van escapisme door zijn rijkheid aan klanken en variatie in composities.
Ganser - Just Look At The Sky Just Look At That Sky en staar niet de hele dag naar je telefoon. Dat is...
L.A. Witch - Play With Fire L.A. Witch is een damestrio uit Los Angeles en komt met Play With Fire...