Illuminate opent sterk met ‘We Shall Rise’, een lekkere dubreggaetrack waarin vooral de blazers en de zang van Cara opvallen. De tekst is nogal repetitief, maar wel duidelijk geïnspireerd op de klassiekers: “We shall rise where Babylon shall fall.” Dit laatste geldt zeker ook voor de tekst van ‘Politrix’, een term die ook al door Peter Tosh werd gebruikt, zij het dan gespeld als politricks.
In ‘Justified Silence’ horen we wat meer invloeden van dansmuziek en worden de reggae-riddims opeens aangevuld met andere beats. Dit geldt ook voor ‘Biorhythm’, dat ook wat meer uptempo is en daardoor wat dansbaarder, net als ‘Fateshifter (OHIOF)’.
‘Don’t Forget’ klinkt als jaren ’80 reggae en ademt een beetje de sfeer van de muziek van Grace Jones. ‘Political Friction’ is dan weer wat meer dancehall-achtig, met een tekst over Brexit. Overigens is dat ook ongeveer het enige woord dat je verstaat in de snelle raps van Brother Culture. Maar we kunnen er denk ik wel van uit gaan dat hij het er niet mee eens is. Illuminate eindigt vervolgens met twee dubby tracks, ‘Journey To A Collective Illusion’ en ‘Up Bidston Hill’. De manier waarop de band in de eerste van deze tracks ook een soort Indiase muziek verwerkt is origineel en bovendien sterk uitgevoerd.
Zion Train maakt reggae voor de 21e eeuw. De manier waarop de band moderne invloeden weet te verwerken is erg interessant en op sommige momenten verrijken ze de muziek. Het probleem zit alleen een beetje in de productie. Voor een liefhebber van de oude reggae en dub, zoals ondergetekende, klinkt het allemaal net wat te gladjes. Dit neemt niet weg dat Illuminate prima weg luistert, zeker als je lekker in het zonnetje zit te luieren.
Man Man - Dream Hunting In The Valley Of The In-BetweenNiet alles is wat het lijkt. Op de hoes van Man Man ’s nieuwste release...
Laurence Pike - Prophecy Bosbranden, wervelstormen, overstromingen, aanhoudende hittegolven,...