2020-08-27
Niet alles is wat het lijkt. Op de hoes van Man Man’s nieuwste release staat een blond meisje tegenover een dreigend manshoog beeld met de schedel van een zwijn. Als je de gatefold cd openslaat, blijkt dat het beeldje naast het geknielde meisje niet groter is dan een onschuldig hondje. Ryan Kattner zet zijn publiek graag op het verkeerde been. Zeker met dit zesde album Dream Hunting In The Valley Of The In-Between.De sound van de band is sinds de oprichting in 2003 en het voorlaatste album uit 2013 flink opgeschoven. Het nieuwste werk is daardoor toegankelijker dan ooit. Je kunt het nog steeds kwalificeren als experimentele rock, maar niet op de traditionele manier. Het experiment zit hem enerzijds in een ongebruikelijk scala aan instrumenten zoals marimba, fagot, harp, mellotron en 808 drumcomputer. En anderzijds in de eclectische mix van songstructuren. Intro ‘Dreamers’ met z’n fagot- en pianomelodietje begint sprookjesachtig. ‘Cloud Nein’ – één van de vele trucs met woorden die hetzelfde klinken maar door de andere spelling een twist krijgen – blaast je meteen omver met stevige pianoakkoorden en drums. De muziek is theatraal en heel afwisselend. Melodieus? Zeker, maar door de vele afslagen die Kattner neemt, dreigt het soms uit de bocht te vliegen. Het is een manier van nummers maken zoals Frank Zappa en de latere Beatles dat deden.
In songs als ‘Goat’ is het enige element dat nog aan rock doet herinneren de rauwe stem van Kattner. Die klinkt bij vlagen als Chris Cornell (Soundgarden) en Tom Waits. De teksten gaan over tegenslagen, rammelende relaties en spijt. ” If I could change it all I would”. Op een komisch deuntje zingt hij over een predikant ”who found Satan 69ing sucking dicks in a motel room in Kansas City”. De semi-vrolijke toon waar hij vaak naar grijpt om over teleurstellingen te zingen, geeft het iets cynisch. Tegelijkertijd is het daardoor geen loodzwaar album. Tegen het slot van ‘Animal Attraction’ gaat het masker kort af en krijg je een glimp van het verdriet dat erachter schuilt. De ware gevoelens van de zanger blijven verder grotendeels voor je verborgen.
Kattner, het laatst overgebleven originele lid van de band, komt na zeven jaar terug met een boeiend album. Om ervan te genieten moet je wel bereid zijn om in de achtbaanrit te stappen. Je krijgt de highs and lows voorgeschoteld vanuit de veilige positie van je karretje. Als je dat doet kom je 49 minuten later flink door elkaar geschud, en een ervaring rijker, weer terug in het dagelijks leven. Met een swingende mix van maar liefst 17 nummers rock, rockabilly en een vleugje jazz, word je vermaakt door de nar.
Ben Lukas Boysen - MirageAls we het over de eredivisie van de elektronische klassieke muziek hebben,...
Zion Train - Illuminate De Britse band Zion Train werd in 1988 opgericht door Neil Perch. Omdat de...