2020-08-20
Vijf geleden, een bruiloft in Engeland. De veelal Engelse aanwezigen omarmen ‘Common People’ als een lijflied, maar de dansbare, verraderlijk opgewekte klanken zijn nieuw voor uw recensent. De bruidegom moet er aan te pas komen voor een lesje Pulp. ‘Common People’ blijkt een goed voorbeeld van het handelsmerk van Cocker en zijn Pulp-kompanen: uit je dak gaan op de muziek, terwijl hypocrisie, opgeblazen ego`s en onzin genadeloos aan de kaak wordt gesteld. En dat bleef niet bij teksten alleen, gezien Cockers daad van verzet tijdens de potsierlijke vertoning van Michael Jacksons ‘Earth Song’ op de Brit Awards van 1996. Met lichtelijke schaamte krijgt de klassieker een speciaal plekje in het geheugen. Pulp bestaat in 2015 al dertien jaar niet meer en Jarvis Cocker, het brein achter de band, houdt zich bezig met een niet bepaald grootse solocarrière. Het laatste wapenfeit van Cocker is een project met Chilly Gonzalez (2017), dat matig wordt ontvangen.Met Jarv Is… heeft Cocker na achttien jaar weer een band om zich heen verzameld en in tegenstelling tot zijn solowerk, is Beyond The Pale raak. Het is alsof Pulp is vertaald naar de huidige tijd. Dat wil zeggen de kritische pen, maar geen compacte britpop meer. De zeven tracks klokken allen boven de viereneenhalve minuut en er is een elektronischer geluid. Het album voelt beklemmend aan, zoals de dystopische sfeer in George Orwells klassieker 1984. En op opener ‘Save The Whale’ springt de band ook meteen maar in het gat wat Leonard Cohen heeft achtergelaten. Cocker weet in de laagste regionen van zijn stemgeluid te refereren aan You Want It Darker.
Ook de typische Cohen-koortjes, met vraag-antwoord-spelletje, zoals op de gejaagde uptempo kraker ‘Must I Evolve?’ komen regelmatig voorbij. Niet verwonderlijk als je weet dat Cocker voor het eerste album van Pulp Songs Of Leonard Cohen al als uitgangspunt nam. Is het dan geen gevalletje copy-paste? Als je ‘Save The Whale’ pakt zou je zeggen van wel, zelfs de strijkers zijn aanwezig. Maar daar blijft het naast ‘Children Of The Echo’ wel bij. De link naar de grootmeester zit hem in de details, zoals op ‘Must I Evolve?’, terwijl Cocker gebruik maakt van de zangstem die we van Pulp kennen.
Beyond The Pale overtuigt omdat Jarv Is… met slechts zeven lange tracks, constant urgent en samenhangend klinken, zonder de toegankelijkheid uit het oog te verliezen. Of het nu om het angstaanjagende ‘Sometimes I Am Pharaoh’ gaat, waarin Cocker als een Big Brother al je stappen kent, of de dromerige dance/discotrack ‘House Music All Night Long’. Muzikaal gezien liggen ze mijlenver uit elkaar, wat ook geldt voor de ingetogen ballad ‘Swanky Modes’ en de meer uptempo poprocker ‘Am I Missing Something’. Het zijn stuk voor stuk zorgvuldige opgebouwde, ongrijpbare kunststukjes die tekstueel aanzetten tot een kritische blik op wie jij als luisteraar nu precies bent.
Voor het eerst sinds Pulp laat Cocker horen dat hij er echt nog toe doet. Het is te hopen dat Jarv Is… niet weer een eenmalig project is, want de wereld heeft misschien wel meer dan ooit nood aan Cockers messcherpe, kritische pen, nu ontevredenheid hoogtij viert.
Public Practice - Gentle GripTwaalf tracks waar de zang ronduit verveeld klinkt en het muzikaal echt niet...
Cults - Host Hokjes. We stoppen iedereen er liefst zo snel mogelijk in. Kleur, sekse,...