2020-08-27
Driekwart jaar later dan aanvankelijk gepland stond, brengt Mystery Jets het veelbelovende album A Billion Heartbeats uit. Veelbelovend omdat vóór de vorige releasedatum al een aantal singles van het album waren uitgebracht. Zanger Blaine Harrison werd destijds behandeld in het ziekenhuis en dus was het nog iets langer wachten voor de fans. Of de Jets na het lange wachten ook aan de verwachtingen kunnen voldoen? Ruimschoots. Het resultaat is een ijzersterk album dat veel van het vorige werk combineert en toch ruim 45 minuten blijft boeien en verrassen.Het is alweer het zevende album van de Londense band, die in 2008 vooral doorbraken met het album Twenty One. Dat album dat nu vooral klinkt als een echt indiealbum, waardoor de band logischerwijs in het rijtje werd geplaatst met bijvoorbeeld The Kooks, The Shins, Razorlight etc. Waar deze bands geregeld nog kiezen voor luchtige, vaak vrolijke indiesongs, kiest Mystery Jets de laatste jaren wat meer voor het grootse en bombastische geluid. Zonder daarin door te slaan klinkt de band sinds het vorige album erg volwassen en kwalitatief sterk. De laagjes in de liedjes, de samenzang waar ze ook om bekend staan en de langer, uitgerekte songs maken het tot een fijn geheel.
Het album opent met het ietwat rauwe ‘Screwdriver’. Een krachtige binnenkomer die de aandacht vestigt. Het wordt opgevolgd door de beste track van het album, ‘Petty Drone’. Een single die eerder dit jaar al werd uitgebracht en zijn kwaliteit niet lijkt te verliezen. Het herkenbare stemgeluid van Harrison past wat dat betreft goed bij liedjes zoals deze eerste twee tracks. Toch klinkt de band het mooist als de samenzang wordt ingezet. In de meeste gevallen worden de refreinen voorzien van meerdere stemlagen en dat zorgt, met de volle sound, voor dat bombastische geluid. De band zoekt daarin het groteske op, zonder over de rand te gaan.
Er is in dit album minder ruimte voor gitaarsolo’s dan op voorganger Curve Of The Earth. Dit zorgt niet direct voor een gemis, aangezien de gitaar nog steeds veelvuldig aan bod komt. Het samenspel in combinatie met de verschillende hooks en aparte muzieklijntjes zorgen voor verrassend goede tracks. Zonder dat de band in herhaling valt.
Verder valt het fijne drumwerk van drummer Kapil Trivedi op. In met name de nummers ‘Petty Drone’ en ‘Watching Yourself Slowly Disappear’ is dit goed te horen. De band klinkt op dit album beter dan ze voorheen hebben geklonken. Wellicht een verrassing voor de luisteraars die na 2008 de band uit het oog zijn verloren. Voor de fans zal het wachten op deze plaat het wachten waard zijn geweest. Topplaat.
Glass Animals - DreamlandEr was een verkeersongeluk voor nodig om een waardige opvolger van...
Gallowstreet - Our Dear Metropolis Het bomvolle debuutalbum Battleplan zette de toon. Opvolger Hot Lava Sex...